«Οι ρετσίνες του Βασιλιά», Ισίδωρος Ζουργός (τα αγαπημένα μας βιβλία)

«Οι ρετσίνες του Βασιλιά»

Ισίδωρος Ζουργός

Εκδόσεις Πατάκη

Κάποιο απόγευμα του φθινοπώρου, ένας ηλικιωμένος άντρας κάνει την εμφάνισή του στο χωριό. Μερικοί τον αναγνωρίζουν και ισχυρίζονται πως τον είχαν δει τον προηγούμενο χειμώνα να επιθεωρεί τις εργασίες στον πύργο, αυτόν που στέκεται στο τέρμα της μεγάλης ανηφόρας.

Βρισκόμαστε στην Ελλάδα στην εποχή της κρίσης, της ανεργίας και της νεανικής μετανάστευσης. Ο άντρας εγκαθίσταται στον πύργο, ένα εμβληματικό αρχοντικό, πατρικό της γυναίκας του που έχει πεθάνει. Ο Λεόντιος Έξαρχος είναι ένας καλοβαλμένος αστός που έχει υπερβεί την έβδομη δεκαετία της ζωής του, εύρωστος επιχειρηματίας με πλούτο εμπειριών, έχει ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της γης και έχει συναναστραφεί ανθρώπους με ισχύ.
 

Ο Έξαρχος έχει τρεις κόρες από τις οποίες οι δύο διαπρέπουν στο εξωτερικό ενώ η μικρότερη ζει στην Αθήνα. Η παρουσία του στο μικρό χωριό γεννάει φήμες, όπως ήταν αναμενόμενο, οι οποίες εντείνονται απ τη στιγμή που γίνεται γνωστό πως αυτός ο άρχοντας με την αυταρχική συμπεριφορά και το γεμάτο πορτοφόλι έχει έρθει για να εγκατασταθεί κι όχι για να φύγει με τις πρώτες βροχές, τότε που το χωριό αρχίζει να ερημώνει.
 

Στη διάρκεια ενός χρόνου, όσο κρατάει το μυθιστόρημα, πίσω απ τις κουρτίνες της κάθε μέρας ελλοχεύει μια σκοτεινή οικογενειακή ιστορία αλλά και ο ίδιος ο σαιξπηρικός κόσμος ως αδιάγνωστη ασθένεια: πύργοι, βασιλιάδες, κόρες, γελωτοποιοί, εξουσία, προδοσία, αίμα…
 

Το μυθιστόρημα συνομιλεί πότε φανερά και πότε υπόγεια με τον Βασιλιά Ληρ, όπως και με τον χθόνιο πολιτισμό των αμόρφωτων αγροτών του Ραμπελαί στον Γαργαντούα. Στο κείμενο εξυφαίνεται αφενός η σταδιακή αποδόμηση ενός εξουσιαστή πατριάρχη κι αφετέρου η αμηχανία και ο τρόμος αυτού του μικρού βασιλιά μπροστά σε έναν κόσμο που αλλάζει με τρομακτικές ταχύτητες που ο ίδιος δεν μπορεί πια να τον διαχειριστεί.
 

Το μυθιστόρημα ασχολείται και με το γέλιο, με την άγονη αναζήτησή του, τη δίψα να το αιχμαλωτίσουμε, την αποτυχία να νιώσουμε τη γάργαρη επέλασή του. Οι ρετσίνες του βασιλιά είναι ένα μυθιστόρημα νόμισμα που συνομιλεί με δύο κλασικά έργα της λογοτεχνίας. Στη μια του όψη ο αναμαλλιασμένος γέροντας που κάποτε ήταν βασιλιάς, στην άλλη ένας κοιλαράς που μοιάζει να είναι ο Γαργαντούας ή ένας γεωργός που χαμογελάει βαστώντας στο χέρι ένα κρασοπότηρο.
 

Όλα αυτά μέχρι το νόμισμα να πέσει στη γη, εκεί στη χθόνια σαγήνη τηςγονιμότητας και του τάφου. Εκεί στο χώμα-χωριό όπου ο γερο-Έξαρχος, ο επισκέπτης του φθινοπώρου, καθώς τον αποδομεί ο χρόνος, παίζει το τελευταίο του χαρτί. Στο καφενείο, μπρος στα χάχανα των μεθυσμένων εκλιπαρεί για την τελευταία ευκαιρία, που θα του χαρίσει την ανακαίνιση του κόσμου μέσα από τη θαλπωρή του κρασιού, της σάρκας και της αγάπης.

«Οι ρετσίνες του βασιλιά»  Σε ποιους προτείνω το βιβλίο

Το βιβλίο απευθύνεται σε εκείνους που αγαπούν το καλογραμμένο μυθιστόρημα, εκείνο που σε απορροφάει στην ροή της πλοκής του, σε μεταφέρει σε άλλους τόπους κι άλλο χρόνο, ενώ ταυτόχρονα περνάει γνώση και προκαλεί τη σκέψη να επεκταθεί πάνω στα μονοπάτια που φωτίζει ο συγγραφέας του. Είναι για εκείνους που αγαπούν τη μυθιστορηματική δεινότητα του Ζουργού αλλά και μια αρχή για όσους δεν έχουν δοκιμάσει ακόμη την απόλαυση της γραφής του.

 

Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964, όπου ζει και εργάζεται

ως δάσκαλος. Έχει γράψει τα µυθιστορήµατα Φράουστ (Νέα Σύνορα – Α.Α Λιβάνη, 1995, νέα, αναθεωρηµένη έκδοση από τις Εκδ. Πατάκη, 2010), Αποσπάσµατα από το βιβλίο του ωκεανού (Εκδ. Πατάκη, 2000, νέα έκδοση από τις Εκδ. Πατάκη, 2007), Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού (Εκδ. Πατάκη,2002), Στη σκιά της πεταλούδας (Εκδ. Πατάκη, 2005), Η αηδονόπιτα (Εκδ. Πατάκη, 2008), Ανεµώλια (Εκδ. Πατάκη, 2011, Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου), Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλµοσίνο (Εκδ. Πατάκη, 2014, Ειδικό Βραβείο βιβλιοπωλείων Public 2015) και Λίγες και µία νύχτες (Εκδ. Πατάκη, 2017, Βραβείο περιοδικού Κλεψύδρα 2017). Επίσης συνέγραψε µε τον σκηνοθέτη Πάνο Καρκανεβάτο το σενάριο της µεγάλου µήκους ταινίας Όχθες που προβλήθηκε τον Μάρτιο του 2015. Είναι µέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Προτείνει η Μαρία Ψωμά Πετρίδου