Ένα μουσικο –θεατρικό εμβάπτισμα στα τοπία και τα αισθήματα του Ισπανού ποιητή Federico Garcia Lorca. (5 Ιουνίου 1898 – Βιθνάρ, 19 Αυγούστου 1936)
Το μουσικό θεατρικό και ποιητικό αναλόγιο παρουσιάστηκε σε ανοιχτό ορίζοντα και σε φυσικό τοπίο. Η δράση πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο ενός μικρού κήπου, στην σκιά του χαμηλού τοίχου ενός ταπεινού οικήματος, «Στο σπίτι του φύλακα της αλυκής», στο Αγγελοχώρι της εξοχικής περιφέρειας της πόλης Θεσσαλονίκης.
Μεσογειακής θερμοκρασίας και αψύτητας οι κραδασμοί και οι αισθητηριακές συνάψεις των στίχων του ποιητή, όπως έχουν τραγουδηθεί ή έχουν ακουστεί και στους θεατρικούς διαλόγους των έργων του, αποτέλεσαν και αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλούς δημιουργούς και στην χώρα μας.
Η εγγύτητα κοινωνικών-πολιτικών καταστάσεων των δεδομένων που καθρεφτίζουν, η ένταση των παθών, η ποιητική των μύθων και της αλήθειας που αποτυπώνουν, αφορούν συγγενικά στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας και ιδιοσύστασης της κουλτούρας του μεσογειακού κόσμου.
Η performance που παρακολουθήσαμε άντλησε ήχους από ένα υλικό θεατρικών έργων, ποιημάτων και τραγουδιών μεταφρασμένων στην γλώσσα μας. Κάποια τραγούδια ακούστηκαν και στις δύο γλώσσες. Αναδύθηκε ένας κόσμος λαϊκός και ενεργειακός, ονειρικός και οικείος, φωτεινός και σκοτεινός, βγαλμένος από την ρίζα του δράματος.
Τα λόγια μπλέχτηκαν με τις μουσικές στις απαγγελίες και στα τραγούδια, χρωματίζοντας και προσδιορίζοντας βιώματα και αισθήσεις. Ακολούθησαν μια θεματική αισθημάτων στο τόξο του κύκλου ζωή – έρωτας – πόνος – θάνατος – φύση – ομορφιά – τέχνη και των αρχετυπικών σχέσεων, μάνα – γιος, άνδρας – γυναίκα, άτομο – κοινωνία, ποιητής – κόσμος.
Η διεργασία άρχισε με λόγο και έκλεισε με μουσική, με το τραγούδι viva Sevilla. Ενδιάμεσα ακούστηκαν πολλά τραγούδια από τον κύκλο τραγουδιών “canciones Españolas antiquas”, συνθέσεις των M. d. Falla, Gr. Tarrago, σεφαραδίτικα τραγούδια και ποιήματα μελοποιημένα από Έλληνες συνθέτες. Ομοίως παρεμβλήθηκαν αποσπάσματα από διάφορα θεατρικά έργα Ματωμένος γάμος, Τα μάγια της πεταλούδας, Γέρμα, Δόνα Ροζίτα κά.
Το κοινό των θεατών ακολούθησε την ροή της παράστασης μετέχοντας εν σιωπή στην μυσταγωγία της ατμόσφαιρας. Αφουγκράστηκε εικόνες στο άκουσμα μιας παλλόμενης μουσικής ποικίλων ηχοχρωμάτων που έντυσαν τα ποιητικά λόγια των τραγουδιών, τα αποσπάσματα κάποιων εμβληματικών θεατρικών έργων ή την επεξηγηματική αποτίμηση ενός πολυσχιδούς ποιητικού έργου. Οι θεατρικές και συναισθηματικές απαγγελίες- αναγνώσεις της σκηνοθέτιδας Β. Δουμανίδου, τα λυρικά τραγούδια όπως αποδόθηκαν εκφραστικά συγκινησιακά και με αίσθηση νοήματος και οι ανήσυχες μουσικές νότες ήρεμων και δυναμικών αυτοσχεδιασμών, των Τ. Κυριαζικίδου και Θ. Μπιλιλή, στην φωνή και στο πιάνο αντίστοιχα, ανέβασαν τους ποιοτικούς δείκτες στις λιτές και λεπτές χειρονομίες του περιεκτικού αφιερώματος της ταυτότητας των Λορκικών, που προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς σε συσκευασία δώρου, με την φιλόξενη υποστήριξη του ευγενικού οικοδεσπότη Ε. Μίχου.
Ήταν μια παράσταση σε ελεύθερο φυσικό τοπίο και σε ανοιχτό ορίζοντα, όπου συνσωματώθηκαν συγχρωτισμένες πολλές εικόνες και ήχοι: το φεγγάρι στη σκεπή του οικήματος, κρωξίματα γλάρων, μυρωδιές βασιλικών, πριμιτίβ έργα τέχνης, ανταύγειες και εναλλαγές από το απογευματινό φως στο απαλό σκοτάδι της νύχτας, τρεμάμενες λάμψεις μακρινών φώτων στις απέναντι ακτές, όγκοι καραβιών και τροχιές αεροπλάνων, ανάσες και ψιθυρίσματα, κύματα θάλασσας και φορτία αλατιού, οι άνθρωποι και οι φίλοι που συναντήθηκαν στο φως των κεριών και των χαμηλών ηλεκτρικών φωτισμών, φέροντας την χαρά της συγκίνησης και της μέθεξης σε κάτι απτό και απέριττα όμορφο στην ζεστή του εγκάρδια απλότητα.
Οι διαφόρων ηλικιών θεατές και ένα μικρό βρέφος στην θαλπωρή και στο νανούρισμα της μητρικής αγκαλιάς, όλοι συναντηθήκαμε γελαστοί στους μυθικούς ποταμούς ονομαστών πόλεων. Διασταυρώθηκαν για λίγο οι τροχιές μας και ύστερα περνώντας την μικρή γέφυρα απομακρυνθήκαμε αφήνοντας μια αιωρούμενη ανάμνηση σιωπής και ευχαρίστησης στην άμμο.
Ένα μικρό ταξίδι διπλής όψης κάναμε χτες το βράδυ. Βρεθήκαμε στον ανοιχτό χώρο της αλυκής στην σκιά του φάρου του Αγγελοχωρίου και στην αυλή ενός μεσογειακού σπιτιού με λουλούδια και υπολείμματα συμβόλων ενός παλιού κόσμου, όπως η ρόδα ενός κάρου, σκιάχτρα, σκιές, δέντρα, χώμα, φωνές σε μια σύνδεση μεταφοράς βήματα ταξιδιού με όγκους από αλάτι, θάλασσα, φεγγάρια και αισθήματα τραγουδιών για την ζωή και την κοινή μας μοίρα.
Τα Λορκικά
Τραγούδι, Τότα Κυριαζικίδου
Πιάνο -διασκευή -αυτοσχεδιασμοί, Θανάσης Μπιλιλής
Αφήγηση-σκηνοθετική επιμέλεια, Βαρβάρα Δουμανίδου
Επιλογή -επιμέλεια υλικού, Τότα Κυριαζικίδου – Βαρβάρα Δουμανίδου
Κριτική της performance από την Αγγέλα Μάντζιου
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
