Βάκχες του Ευριπίδη | Κριτική

Βάκχες του Ευριπίδη | Κριτική παράστασης Αγγέλα Μάντζιου

Την παράσταση Βάκχες, του τραγικού ποιητή Ευριπίδη, παρακολουθήσαμε στο θέατρο δάσους, παράσταση ενταγμένη στο πρόγραμμα του 9ου Φεστιβάλ Δάσους, υπό την αιγίδα του ΚθβΕ.

Με λιτά μέσα παρουσιάστηκε η δράση. Ο σκηνικός χώρος σε σχήμα κερασφόρο, ήταν το επικληνές πεδίο των διαδρόμων –εισόδων στο παλάτι της Θήβας, στον τόπο όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα, τόσο αναπαραστατικά όσο και στην λεκτική αναδιήγησή τους (σκηνή της βακχείας και του φόνου του Πενθέα).

Η σκηνοθεσία βασίστηκε στον διηγηματικό παλμό του κειμένου αποφεύγοντας νεωτερισμούς. Ακολούθησε μια εικόνα πρωτόγονης υπερβολής στην μεταμφίεση, χρησιμοποιώντας μάσκες και κουφάρια ζώων, χωρίς ιδιαίτερη φαντασία. Οι σκιές των σκηνών της τραγωδίας χρωματίστηκαν με τα αδρά εξαρτήματα της σκευής, αν και έλειπαν κάποια υπαινικτικά συμβολικά στοιχεία για να δώσουν βάθος στην επιτέλεση.

Ενδιαφέρον -και πιο καλλιτεχνικό το αποτύπωμά του- ήταν το παιχνίδισμα των εικόνων των προσώπων με τις σκιές, όπως γράφτηκαν πάνω στο τείχος του «ανακτόρου». Εικαστικής αισθητικής ήταν η σκηνή της παρενδυσίας του Πενθέα, κάποιες σκηνές του Χορού, κά, όψεις φωτισμένες ακτινωτά σε σκούρους και πιο εκτυφλωτικούς τόνους αποκάλυψης και απόκρυψης των διαστάσεων των πραγμάτων.

Οι ερμηνείες των ρόλων της διφορούμενης και παράξενης αυτής τραγωδίας, αφού κινείται σε ένα μεταίχμιο, ήταν ικανοποιητικές και ομόφωνες, χωρίς εξάρσεις. Υπηρέτησαν την γραμμή της σκηνοθεσίας, όπως διάβασε το πνεύμα του αφιερωματικού έργου. Τα λόγια ακούστηκαν καθαρά στις αντιπαραθέσεις των προσώπων, στις διεργασίες και στις μεταβολές που συντελούνται στην ροή των επεισοδίων του δράματος.

Αξιοπρεπής παράσταση με ισόρροπες τάσεις και δυναμικές, στην υπόδειξη της λαϊκότητας και της ισχύος του θρησκευτικού στοιχείου, με διακριτά τα στοιχεία των αντιθέσεων, ο νεαρός θεός και ο νέος άρχων της πόλης, θύτης – θύμα, η άρνηση του ενός και η ομοφωνία των πολλών στην επιβολή νέων τύπων, στην πολεμική-υπεράσπιση της λατρευτικής μανίας της πόλης.

Ο καλλίφωνος Χορός συνόδεψε τις ρήσεις με ήχους αρμονικούς, συντονίζοντας με φωνές εσωτερικής έντασης και με ζωηρούς ρυθμούς τις συναισθηματικές εμπλοκές, ως προς τους θρησκευτικούς κανονισμούς και τις εθιμοτυπίες. Τα βήματα- λόγια χορογραφήθηκαν στην θέση ή την άρση των κανόνων και των κωδίκων της λατρείας ντόπιων και ξένων θεών, αποκαλύπτοντας τις μεταβολές-τύχες για τα πρόσωπα του δράματος ως την επιβολή της τιμωρίας-θυσίας.

Οι ηθοποιοί κινήθηκαν στα βήματα χορών εκστατικών της ποντιακής ηχοτροπίας. Η μουσική με τις φωνές του Χορού και με τους ήχους των παραδοσιακών λαϊκών οργάνων (νταούλι-λύρα), είχε κάτι από την αύρα και την ένταση ομαδικών δρώμενων λατρευτικού αισθήματος και χαρακτήρα, διαδικασιών εκτόνωσης, μύησης και μυσταγωγίας, που τελούνταν σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους, στα πλαίσια θρησκευτικών γιορτών, επετείων, πανηγυριών μιας κοινότητας. Μολονότι η αντήχηση λειτούργησε στην παράσταση πιο θεωρητικά, ήταν σαφής η αφόρμηση και η σύζευξη σύνδεσης.

Έτσι έκλεισε ο κύκλος των εικόνων της τραγωδίας Βάκχες, έργο της ωριμότητας του ποιητή Ευριπίδη, προς τιμήν του θεού του θεάτρου, Διονύσου. Ο θίασος των ηθοποιών υποκλίθηκε και το χειροκρότημα ήταν θερμό και ακολούθησε με επευφημίες.

Ταυτότητα παράστασης

Ευριπίδη Βάκχες
Μετάφραση Θεόδωρος Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία Έλενα Μαυρίδου
Μουσική Γιώργος Μαυρίδης
Σκηνικό – Κοστούμια Δήμητρα Λιάκουρα
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου Ευγενία Μπουρντά
Φωτισμοί Περικλής Μαθιέλλης
Επιμέλεια κίνησης Έλενα Μαυρίδου
Μάσκες – Γλυπτική : Αλέκος Μπουρελιάς – Archlabyrinth
Δραματολόγος Κατερίνα Διακουμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη Πέτρος Αλαφούζος
Video Θωμάς Παλυβός
Φωτογραφίες Ηλίας Ντζόιδος – Ελίνα Γιουνανλή
Παραγωγή Νέα Εποχή
Διόνυσος Δημήτρης Λάλος
Κάδμος Θανάσης Δόβρης
Πενθέας Γιώργος Χριστοδούλου
Δούλος Στέργιος Κοντακιώτης
Τειρεσίας Βίκυ Βολιώτη
Άγγελος Γιώργος Τριανταφυλλίδης
Αγαύη Έλενα Μαυρίδου
Αγγελιοφόρος Β’ Δήμητρα Κούζα
Χορός
Κική Καραΐσκου, Δήμητρα Κούζα, Σοφία Κουλέρα, Χριστίνα Μαριάνου, Μαριάμ Ρουχάτζε
Μουσικοί επί Σκηνής
Γιώργος Μαυρίδης, Βασίλης Κόκλας

Βάκχες του Ευριπίδη | Κριτική παράστασης Αγγέλα Μάντζιου

Ευριπίδη «Εκάβη» | Κριτική