ΔΕΘ: ομιλία «πλύνε- βάλε»!

Είναι θεσμός και ιερή υποχρέωση κάθε κυβέρνησης, που σέβεται τον εαυτό της, να τρέχει ο αρχηγός της στα εγκαίνια της πολύπαθης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και να εξαγγέλλει τα διάφορα. Από συγκεκριμένες και εφικτές παροχές έως αόριστες υποσχέσεις. Δεν έχει σημασία η πολιτική απόκλιση. Προς δεξιά είναι, προς κέντρο είναι, προς «πρώτη φορά» αριστερά είναι, προς ερμαφρόδιτο σοσιαλισμό είναι, άσχετο και άχρηστο.

Η ομιλία επιβάλλεται από έναν σιωπηρό νόμο ευρύτατης αποδοχής, από ένα αόρατο πρωτόκολλο, το οποίο μετακινείται άμεσα έξω από το όποιο (Βελλίδειο, Τελλόγλειο) κέντρο και αγκαλιάζει κάθε αναξιοπαθούσα ομάδα. Πρωτογενούς τομέα είναι, οποιουδήποτε επαγγέλματος μπορεί, αδικημένων δημοσίων υπάλληλων επίσης, εξυπακούεται του «ΠΑΜΕ». Μάλιστα, εσχάτως προσχώρησαν στους αντιρρησίες πάσης φύσεως και οι τρέμοντες το εμβόλιο, συν τους μόνιμους αντιεξουσιαστές, συν τους απέναντι ένστολους με τα κράνη και τα χημικά. Κατάσταση διεθνούς υπερπαραγωγής ή μιας πόλης σε νευρική κρίση.

Κάθε χρόνο μήνα Σεπτέμβριο η ίδια ιστορία

Καρμπόν ομιλίες, λες και γράφτηκε μια φορά, όπως τα συμβόλαια εταιρειών, που στη συνέχεια γίνονται προσθαφαιρέσεις. Φυσικά, όπως συμφέρει και βολεύει την εκάστοτε πλευρά. Κυρίαρχο στοιχείο η «εθνική ανασυγκρότηση».

Μέτρα αμετροέπειας, εφόσον κάθε χρόνο ξετυλίγονται από συσκευασία ιλουστρασιόν που φέρει την ετικέτα «μέτρα ελάφρυνσης και στήριξης της κοινωνικής πλειοψηφίας» και σηματοδοτούν εκλογική αναμέτρηση, άρα, δεν πάει ίσια το καράβι. Εξάλλου, η υποδοχή είναι άκρως προεκλογική κι ο αντίλογος από τους αντιπολιτευόμενους, εντελώς της αυτής ατμόσφαιρας.

Στοιχήματα και προκλήσεις σε πρώτη γραμμή στην κάθε επίσκεψη κυβερνήτη στη Θεσσαλονίκη. Στην καθιερωμένη ομιλία και την επακόλουθη συνέντευξη τύπου, ερωτοαπαντήσεις με μουχλιασμένο άρωμα από τα παλιά. Τα περσινά, τα πιο πίσω, τα πιο κλασσικά. Νεολαία, ακρίβεια, μεταρρυθμίσεις, έργα που θα, αλλά που δεν.. και το φρέσκο πρόβλημα που λέγεται κορονοϊός κι ό,τι συνεπάγεται. Από “lockdown” έως οι δημόσιοι ανεμβολίαστοι σε διαθεσιμότητα.

Ομιλία «πλύνε- βάλε» φρεσκαρισμένη, σιδερωμένη και πασπαλισμένη από νωπά ζητήματα, που γυρεύουν λύσεις από ένα θυμωμένο -μονίμως- ακροατήριο. Το καινούργιο που θα πρέπει να πούμε είναι ότι στην 85η διοργάνωση, η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης υποδέχθηκε και πάλι τον κόσμο στους χώρους της. Στην πρώτη non-COVID έκθεση η είσοδος επιτρέπεται αποκλειστικά και μόνο με την επίδειξη του Green Pass για κατηγορίες εμβολιασμένων ή Νοσησάντων.

«Η Ελλάδα αλλάζει» (;;;)

Το φετινό σύνθημα που στεφάνωσε την ομιλία του πρωθυπουργού ήταν: «Η Ελλάδα αλλάζει». Ωστόσο, η φράση που επαναλαμβάνεται στην κάθε ομιλία από εποχής Σημίτη και δώθε, με παρόμοιες λέξεις σε διαφορετική σειρά, είναι: «ο δρόμος μέχρι την επάνοδο στην κανονικότητα είναι μακρύς και δύσκολος, γι’ αυτό και είναι σημαντικό όλα τα θετικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν να εφαρμοστούν σύντομα και στο ακέραιο». Το ακούσαμε και τώρα αλλά δεν το εμπεδώσαμε! Αυτή η σαδίστρια η «κανονικότητα» διαρκώς απουσιάζει από τη χώρα. Την κυνηγάμε με μπροστάρη τον εκάστοτε εκλεκτό της κάλπης.

Αυτό που πλανήθηκε στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια και της φετινής ομιλίας ήταν μια αοριστολογία που, συνήθως, ξεστομίζουν χείλη πολιτικών αναλυτών φίλα προσκείμενων στον ομιλητή και που βάζει- κατά κανόνα- μία τελεία στα λόγια που πήγαν κι ήρθαν στην αίθουσα από βήματος στην πλατεία και το αντίστροφο. Περίπου έτσι: «είναι ανάγκη να εδραιωθεί στη χώρα το αίσθημα της δικαιοσύνης για την επιχειρηματικότητα, που αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για ουσιαστική ανάπτυξη και βελτίωση της ζωής των Ελλήνων, μέσω ενός κράτους που διασφαλίζει σταθερούς κανόνες που τηρούνται από όλους».

Ποιος έχει δίκιο;

Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε αμέσως μετά την ομιλία του πρωθυπουργού ότι: «Εχθές υπήρχε μια μεγάλη απουσία από την ομιλία του κ. Μητσοτάκη. Απουσίαζε η πραγματικότητα». Δίκιο έχει.

Να θυμηθούμε τι ανέφερε η Ν.Δ. (τότε αντιπολίτευση) στο τέλος της ομιλίας του κ. Τσίπρα στη δική του πρωθυπουργική εμφάνιση στα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ. «Μετά τον λαϊκισμό, τις αυταπάτες, τα ψέματα και την εξαπάτηση των προηγούμενων ετών, σήμερα ήρθαν τα πυροτεχνήματα ενός κάλπικου εκσυγχρονισμού». Δίκιο είχε.

Συμπέρασμα: Η ομιλία στα εγκαίνια της ΔΕΘ είναι θεσμός, αλλά είναι και ένα «φόρεμα πλύνε- βάλε» από «ύφασμα» αντοχής που επιδιορθώνεται, συμφέρει και δεν πετιέται. Αντίστοιχης ποιότητας «ύφασμα» είναι και ο αντίλογος. Κλασσικά πράγματα που τα διατηρούμε πλέον ως μουσειακό είδος που δεν έχει καμία ελπίδα εξαφάνισης.

Τι να σας πω κι εγώ… Απλός πολίτης είμαι!

Ίσως, να μην υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πάει στα σκουπίδια το ρούχο. Τι θα γίνουν τόσες διαμαρτυρίες; Τι να σου κάνουν οι ομάδες που διαμαρτύρονται; Πότε θα δοθεί η ευκαιρία να μαζευτούν τόσα συνδικάτα, τόσοι αντιρρησίες, τόση διαφήμιση της νύμφης του Βορρά, τέτοια ευκαιρία να γεμίζουν τα έντυπα ηλεκτρονικά και μη, με αράδες κι αναλύσεις, με αφιερώματα και επευφημίες ή διαμαρτυρίες για τα drones, τα ελικόπτερα, τους χιλιάδες αστυνομικούς, τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, την ταλαιπωρία μιας ολόκληρης πόλης

Και ένα μεγάλο ερωτηματικό: Γιατί πρέπει να επαναλαμβάνεται αυτή η κωμωδία ή δράμα ή αριστούργημα, αναλόγως την οπτική γωνία, κάθε Σεπτέμβριο, χωρίς ν’ αλλάζει κάτι σημαντικό από την προηγούμενη χρονιά που κύλησε δίχως καμία εμφανή ποιότητα ζωής, αλλ’ αντιθέτως έφερε πρόσθετα προβλήματα;
Τι να σας πω κι εγώ. Απλός πολίτης είμαι

Κείμενο Παύλος Λεμοντζής | cityportal.gr
Φωτογραφίες Eurokinissi