Το λειτούργημα της δημοσιογραφίας αναφέρεται στην καταγραφή – έρευνα για τον δημόσιο χώρο. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση της αλήθειας. Κατά πόσο όμως αυτό το μοτίβο ακολουθείται στις μέρες μας;
Είναι γνωστό ότι συνθήκες κρατικού μονοπωλιακού ελέγχου των Μ.Μ.Ε. αλλά και συγκέντρωση της ιδιοκτησίας τους σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν την κοινή γνώμη σαν καταναλωτή, έχουν συνέπειες στην αντικειμενική ενημέρωση του κοινού. Ο πλουραλισμός και η πολυφωνία, είναι τουλάχιστον δυσεύρετα, με τη λογοκρισία στην ελευθερία του τύπου να καραδοκεί σε κάθε γωνία.
Ακόμα χειρότερα, βλέπουμε συχνά – πυκνά δημοσιογράφους να δημιουργούν ομάδες ομοϊδεατών τους και να ευλογούν κυριολεκτικά τα γένια τους αμφότεροι, κυρίως στον ηλεκτρονικό τύπο αλλά όχι μόνο, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, απορρίπτοντας ό,τι δεν είναι στο… κυκλωματάκι τους, αδιαφορώντας μεγαλόπρεπα για την ορθότητά του!
Ποιος φταίει λοιπόν για τον τόσο ξεπεσμό; Όλοι μας. Το συνάφι το δημοσιογραφικό που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, το σύστημα με τον τρόπο που λειτουργεί από τη μεταπολίτευση και μετά όπου ο τύπος έπεσε στα χέρια των ‘’βαρόνων’’ αλλά και ο απλός πολίτης, με τη στάση του, κυρίως την ουδετερότητά και την απάθειά του σε σχέση μια καίρια ζητήματα και τη συμμετοχή στα κοινά.
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
