Την παράσταση «Πράγα» παρακολουθήσαμε στο φουαγιέ της ΕΜΣ, από το Κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος, έργο του Ισπανού συγγραφέα Javier de Dios.
Το έργο προσαρμοσμένο στην ονοματολογική χωροταξία της πόλης, με άμεσες αναφορές σε στέκια, δρόμους, περιοχές κλπ, έδειξε ένα οικείο πεδίο ως ένα πλαίσιο παρατήρησης καταστάσεων που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις και τα συναισθήματα, τις επιλογές και τις αποφάσεις, τις επιδιώξεις και τις διεκδικήσεις, την προσδοκία και την ευτυχία.
Σκηνοθετικά δόθηκε μια εντύπωση ένταξης- συμμετοχής σε μια παρέα, ως επισκέπτες συντονισμένοι σε μια συχνότητα, ακροατές μιας ραδιοφωνικής νυχτερινής εκπομπής νωχελικού χαρακτήρα, με βασικό θέμα τις ερωτικές σχέσεις. Σ’ αυτό το σχήμα της εξέλιξης μιας θεατρικής δράσης -κατά την διάρκεια μιας ραδιοφωνικής εκπομπής εξομολογήσεων και συμβουλών-, οι θεατές έγιναν μάρτυρες της συνάντησης τριών προσώπων με αφορμή μία φιλική επίσκεψη μιας γυναίκας στο σπίτι των δύο φίλων της.
Το κείμενο, με επίκεντρο τις ερωτικές και φιλικές σχέσεις, έθιξε ζητήματα κοινωνικά, σχετικά με τις επιλογές και την ελευθερία των ανθρώπων, τους φόβους και τα συναισθήματα, τα αδιέξοδα και τις ισορροπίες, την δύναμη και την ειλικρίνεια, τις επιθυμίες, τα όνειρα, τα μυστικά, την μοναξιά, τον χρόνο.
Στο πρώτο μέρος, με κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα και κάπως αργό ρυθμό, εκτέθηκαν από τον συγγραφέα οι βασικές συντεταγμένες των θεμάτων αυτών στην διερεύνηση της θεατρικής πράξης. Στο δεύτερο μέρος, εκφράστηκαν πιο ουσιαστικά και πιο πυκνά νοήματα, ως προς την εξέλιξη της ιστορίας και την κατάληξή της σε μια λύση αποκατάστασης, αποδοχής και συμφιλίωσης για τους θεατρικούς ήρωες.
Σκηνοθετικά δόθηκε η εντύπωση της κίνησης και της παρακολούθησης των τεκταινομένων σαν σε καθρέφτη και από διάφορες οπτικές γωνίες. Οι μικρές τομές, τα λόγια των πρωταγωνιστών και οι ραδιοφωνικές φωνές, λειτούργησαν ως επάλληλοι κύκλοι -φορείς εκμυστηρεύσεων ιδιωτικού και δημοσίου λόγου, σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδισμα σύζευξης θεατρικών-κοινωνικών ρόλων, ύφους, μέσων, ειδών, χρωματίζοντας την ατμόσφαιρα του έργου.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είχαν δυναμικές έκφρασης. Ήταν δουλεμένες αδρά και υπαινικτικά στις μικρές αισθηματικές αποχρώσεις. Ανέδειξαν το χιούμορ κάποιων γραμμών, την δραματική ένταση ως άρρητο πεδίο, τους κραδασμούς των σχέσεων, τις διαψεύσεις. Υπηρέτησαν το στατικό και χωρίς δράση κείμενο, δίνοντας υπόσταση και χαρακτήρα ποιοτικών διαβαθμίσεων στην εξέλιξη της πλοκής, σε ένα αποτέλεσμα άμεσων ρεαλιστικών καταγραφών και έμμεσων εσωτερικών διασυνδέσεων. Αποκάλυψαν την ευθραυστότητα των ανάλαφρων χειρονομιών, κινήσεων και βλεμμάτων και την ανθεκτικότητα της νοσταλγίας των αισθημάτων, στην λεπτή οριακή διαστολή της συνειδητότητας της ανάγκης έκφρασης του εαυτού και της αναγνώρισης και παραδοχής των άλλων.
Έτσι έκλεισε ο κύκλος της ιστορίας των τριών αυτών προσώπων, φίλων και εραστών, όπως τους φαντάστηκε ο συγγραφέας τους, όπως τους διάβασε-είδε-άκουσε ο σκηνοθέτης, όπως τους ενσάρκωσαν οι ηθοποιοί και όπως τους ανα-γνώρισαν οι θεατές της παράστασης. Ήταν μια θεατρική διδασκαλία ανάγνωσης για τους θεατές, ακούγοντας, στο βάθος, στα μικρά αποσπάσματα μιας νυχτερινής εκπομπής και τις δικές τους πραγματικές ιστορίες με τα μικρά τους -πραγματικά, υποκοριστικά, ψευδώνυμα- ονόματα, κάτι σαν τους «ετερώνυμους» εαυτούς που επινόησε ο Πορτογάλος ποιητής Φερνάντο Πεσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa).
«Μου αρέσει να ταξιδεύω, ν’ αλλάζω χώρες
Να είμαι πάντα άλλος,
Ψυχή χωρίς ρίζες,
Να ζω έξω από αυτά που βλέπω».
«Έχω μέσα μου κάτι σαν καταχνιά
Που με πνίγει αλλά δεν είναι τίποτα.
Νοσταλγία του τίποτα
Ακαθόριστη επιθυμία».
[Φ. Πεσόα, μετάφραση Γ. Σουλιώτης, (στο βιβλίο Φ. Πεσόα – Κ. Π. Καβάφης, αντικριστοί καθρέφτες, Μεταίχμιο)]
Συντελεστές
«Πράγα» του Javier de Dios
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία -Δραματουργική επεξεργασία: Θέμης Θεοχάρογλου
Εικαστική εγκατάσταση- Σχεδιασμός κοστουμιών: Νεφέλη Μυρτίδη
Μουσική: Σπύρος Παρασκευάκος
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σίσσυ Θεοφίλου
Βοηθός Σκηνογράφου -ενδυματολόγου: Σόνια – Μαρία Καϊτατζή
Οργάνωση Παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου
Ηθοποιοί: Λουκία Βασιλείου (Σουζάνα), Χρήστος Μαστρογιαννίδης (Χάρης), Γιάννης Τομάζος (Μπένι)
«Πράγα» στο φουαγιέ της ΕΜΣ | Κριτική Αγγέλα Μάντζιου
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
