Τοπ 10 βιβλία που έγιναν αγαπημένα

Όσοι διαβάζουν πολύ, συναντούν μεγάλη δυσκολία να διαλέξουν αγαπημένα βιβλία. Αρχικά είναι αδύνατο να θυμάσαι την υπόθεση του βιβλίου. Το σίγουρο είναι να ανακαλείς στην μνήμη αν σε άγγιξε το περιεχόμενο, αν σου δημιούργησε εσωτερικά χαρά, λύπη, θυμό. Αν τελικά πέρασες καλά διαβάζοντας το. Και σίγουρα δυσκολεύεσαι να διαλέξεις τα αγαπημένα με σειρά προτεραιότητας.

Από μια νοερή κληρωτίδα αποφάσισα να τραβήξω τυχαία διπλωμένα χαρτάκια με τίτλους βιβλίων που πέρασαν από τη ζωή μου δημιουργώντας πυροτεχνήματα στην ψυχή μου , το καθένα με τον δικό του τρόπο. Απέφυγα την σκόπελο των κλασσικών και περιορίστηκα σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μου ( φοιτητική περίοδος, συγκεκριμένα εργασιακά χρόνια).

Ο πρώτος κλήρος μου φανέρωσε τον Δήμιο του έρωτα ( Irwin Yalom). Ήταν η πρώτη επαφή με τις γοητευτικές ιστορίες του πρωτοποριακού ψυχοθεραπευτή. Συνέπασχα με τον συγγραφέα στην προσπάθεια του να μην αποδομήσει τον έρωτα σε όλες σχεδόν τις ιστορίες ψυχοθεραπείας του. Γιατί ο έρωτας κάτω από το μικροσκόπιο του ψυχοθεραπευτή διαλύεται χωρίς ελπίδα ανασύνθεσης. Με ανακούφιση διαπίστωσα την αποφυγή του να γίνει ο δήμιος του έρωτα, του πιό ζωογόνου συναισθήματος στον ψυχισμό του ανθρώπου.

Δεύτερος κλήρος ήταν Το μαύρο κουτί ( Άμος Οζ). Μου θύμισε κάτι που είχα ακούσει παλιά ήθελαν να αγαπηθούν μα δεν ήξεραν πως. Η διεισδυτική ματιά του συγγραφέα εστίασε στο ξέμπλεγμα του κουβαριού των συναισθημάτων μιας θυελλώδους σχέσης-γάμου που γκρεμίστηκε ηχηρά. Η εφηβική επανάσταση του νεαρού γιού του πρώην ζευγαριού είναι η αφορμή για την διαδικασία ψηλάφισης και επανεξέτασης των τραυμάτων που προκάλεσε αυτή καθεαυτή η σχέση στους εμπλεκόμενους . Και όλα αυτά να διαδραματίζονται στη ισραηλινή κοινωνία μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

Τρίτος κλήρος με μεταφρασμένο στίχο από ποίημα της Σαπφώς, και πως να μην σταματήσεις Ιψοι δη το μέλαθρον αέρρετε τέκτονες άνδρες. Ψηλά σηκώστε τη σκεπή μαστόροι( ΤΖ.ΝΤ. ΣΑΛΙΝΤΖΕΡ). Όχι τον κλασσικό φύλακα στη σίκαλη, αλλά την ανάλαφρη έως και

χιουμοριστική πλευρά του Σάλιντζερ που τον απογείωσε στα μάτια μου.Με πρόσχημα τον γάμο του αδερφού του Σέυμορ στήνει μια ξεκαρδιστική ανάγνωση της αποτυχημένης γαμήλιας διαδικασίας με την αδέξια , ακούσια συμμετοχή του στο όλο γεγονός. Ανάσα χαμόγελου, σπάνιο και δυσεύρετο είδος λογοτεχνίας.

Στον τέταρτο κλήρο με αφόπλισε ο Σολ Μπέλοου στο Άδραξε τη μέρα. Σταμάτησα στην διαπίστωση του πρωταγωνιστή οτι κάνει υπερβολική προσπάθεια να μείνει ζωντανός. Αλλά φευ ο μόχθος του γι αυτό ξεπερνάει τον ίδιο τον σκοπό. Στριμωγμένος στην γωνία χωρίς δυνατότητα διαφυγής ζητάει απεγνωσμένα δεύτερη ευκαιρία( πόσες φορές δεν το σκέφτηκα), να γυρίσει πίσω, να δοκιμάσει άλλη μια φορά. Χωρίς να είσαι βέβαιος οτι θα είσαι καλύτερος , παρά μόνο να ελπίζεις.

Πέμπτος κλήρος ελληνικός από την Ευγενία Φακίνου, Η Μερόπη ήταν το πρόσχημα. Ένα ελληνικό road movie με φόντο την ελληνική επαρχία, αλλά με ανατροπή όλων των κλισέ που την καθορίζουν. Ενα ταξίδι στην χώρα του παραλογισμού με ιστορίες που μπλέκουν η μία μέσα στην άλλη χωρίς προφανή λόγο. Και μια λύτρωση στο τέλος που σαρώνει τα πάντα με την κατάθλιψη της επίγνωσης της ηρωίδας οτι υπήρξε πιόνι του συγγραφέα σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας.

Έκτη υποψηφιότητα Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πιά , Τζούλιαν Μπαρνς. Ένα εξαιρετικά προσωπικό αφήγημα για τον φόβο του θανάτου, το οποίο ο συγγραφέας δημοσιοποιεί, γιατί απλά ο φόβος έφτασε στο τέλος του. Βίαιη αφύπνιση με την θεωρία οτι ο θάνατος είναι όπως όταν σβήνεις το φως. Η επίγνωση οτι όπου βρίσκεσαι ο θάνατος απουσιάζει, με προέτρεψε να ξεφυσήξω με ανακούφιση οτι δεν θα υπάρξει ποτέ μαζί του κατά πρόσωπο αναμέτρηση. Μακριά από θρησκείες και κάθε φύσης δεισιδαιμονίες , ο σύγχρονος φιλόσοφος προετοιμάζει το κοινό του για το τέλος της ανθρώπινης ζωής, τουλάχιστον όπως το γνωρίζουμε.

Έβδομος λαχνός στη σειρά Ο Ένοικος, Roland Topor. H ιστορία ενός μοναχικού ενοίκου στο Παρίσι του 50. Διαδραματίζεται σε σκοτεινούς διαδρόμους και μικρά άβολα διαμερίσματα. Μέσα σε ένα καφκικό περιβάλλον ,όπου ο ήρωας νιώθει σαν έντομο κάτω από μεγεθυντικό φακό. Χειροτερεύει η ψυχασθένεια ή αληθινά τον υπονομεύουν κακοπροαίρετα ανδρείκελα που προσποιούνται τους γείτονες? Μέσα από ένα κυκεώνα εφιαλτικών ψευδαισθήσεων ο θάνατος διαφαίνεται σαν μόνη επιλογή απόδρασης. Δεν υπάρχουν happy ends στους εφιάλτες.

Όγδοος κλήρος Ούτε έρωτας υπάρχει, Ντουιγκού Ασένα. Μέρος τριλογίας που λειτουργεί αυτόνομα. Και γιατί όχι άλλωστε, μια που η συγγραφέας προσδιορίζει την θέση της γυναίκας στην κοινωνία, στον εργασιακό χώρο , μέσα από ερωτικές σχέσεις. Μεταφέρει την αγωνία της σύγχρονης γυναίκας να ανταποκριθεί στους ρόλους που της έχουν επιβάλει( μητέρα, σύζυγος, κόρη). Στην ματαιότητα αυτής της προσπάθειας θυσιάζεται ο έρωτας, ο οποίος στο βάθος αποτελεί μέσο χειραγώγισης της γυναικείας υπόστασης. Ένα βιβλίο , το οποίο κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία και να διαβαστεί από όλες τις γυναίκες απανταχού της γης.

Ο ένατος κλήρος μου επιφύλασσε μια έκπληξη. Τα αλογάκια της Ταρκινία( Μαργκερίτ Ντυράς). Με μετέφερε θέλοντας και μη σε κλίμα καλοκαιρινών διακοπών , όχι όμως με την έννοια της ξενιασιάς. Και σίγουρα για την διάβρωση των σχέσεων ερωτικών και μη δεν έφταιγε μόνο η αφόρητη, χωρίς την παρουσία κλιματισμού, ζέστη. Η δυσφορία όμως που προκαλούσε αυτή καθεαυτή, έφερε στην επιφάνεια σκέψεις καλά κρυμμένες και επιθυμίες ανομολόγητες. Μετά από ένα τέτοιο καλοκαίρι η ζωή και ο έρωτας που εμπεριέχεται σ αυτή, δεν θάναι ποτέ ίδια.

Και last but not least, Καθώς ψυχορραγώ, William Faukner. Όλη η σκληρότητα και ο κυνισμός του Αμερικάνικου Νότου. Μια κοινωνία που ζει σε πείσμα των καιρών και ασυνείδητα παραβιάζοντας τη φύση. Ο απόηχος που αφήνει γίνεται αισθητός σαν γροθιά στο στομάχι. Οι αλλεπάλληλες εκπλήξεις για την σκληρότητα της διαχείρισης του  γεγονότος από τους ήρωες δεν αφήνουν περιθώρια θρήνου. Ο αγώνας για επιβίωση ξεπερνάει ούτως ή άλλως τις ανθρώπινες αντοχές.

Η επίγευση της επιλογής αγαπημένων βιβλίων ισοδυναμεί με την πίκρα του γονιού όταν του ζητάνε να επιλέξει αγαπημένο παιδί. Ούτε περισσότερη, ούτε λιγότερη.cityportal.gr / Τοπ 10 βιβλία που έγιναν αγαπημένα / Φωτογραφία Pixabay / Προτείνει η Κορίνα Κιτικίδου