Δάνης (λαϊκή μουσική σκηνή «Βεντέτα»)

Υπηρετεί εδώ και τριάντα χρόνια τη νύχτα της Θεσσαλονίκης, ενώ εδώ και δέκα χρόνια έχει ταυτιστεί με το λαϊκό σχήμα της «Βεντέτας». Μια τις χαρακτηριστικές λαϊκές φωνές και μορφές της πόλης, γνωστός ως Δάνης, μίλησε στον Χρήστο Μιχαλέρη και το περιοδικό CITY για τα φετινά του μουσικά πράγματα.

Ποιος είναι ο Δάνης;
Τραγουδάω εδώ και τριάντα χρόνια μέσα στη νύχτα και θα συνεχίσω και θα συνεχίζω μέχρι και στο πάλκο να αφήσω την ψυχή μου. Κυρίως στη Θεσσαλονίκη και παλιότερα στην Αθήνα, περιφέρεια πολύ – πολύ δεν έχω πάει. Έχω παίξει με διάφορους ανθρώπους κατά καιρούς, από τον Σωκράτη τον Καμπουρέλο για λίγο στο «Μινουί» στα παλιά τα χρόνια, έως το Σωκράτη τον Μάλαμα και τον Γιώργο Ανδρέου.

Στη «Βεντέτα» πόσα χρόνια συμμετέχεις κι αν παρέμενες, πώς θα συνέβαινε αυτό; Ποιος φτιάχνει το πρόγραμμα;
Στη «Βεντέτα» είμαι από την ώρα που ξεκίνησε το 2000, δούλεψα μέχρι το 2007, διέκοψα για δύο περίπου χρόνια και επανήλθα έως και σήμερα. Παραμένει ένα γνήσιο, καλό λαϊκό μαγαζί και σε δύσκολες εποχές. Δεν μπορείς να πεις σήμερα ότι κάνω απόλυτα ένα πράγμα καθαρό. Οι άνθρωποι θέλουν απ’ όλα, από λίγο σε όλα τα είδη, μπερδεύτηκαν τα πράγματα όσον αφορά στα γούστα. Υπάρχει αρκετό κιτς και κακογουστιά, περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια… Στο πρόγραμμα συμμετέχουμε όλοι στο τι θα πούμε και τι θα κάνουμε. Με τον Χρήστο τον Χατζηδιάκο είχαμε δουλέψει παλιά και στο «Μπαλκονάκι» και υπήρχε η χημεία για χρόνια. Συνήθως δουλεύω με τις δουλειές του Χρήστου. Έχω την αίσθηση ότι κάναμε καλά προγράμματα, με όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής, από Χατζιδάκι έως και ρεμπέτικα, με αξιοπρέπεια, χωρίς να παίζονται πολλά σουξέ της εποχής. Παίζαμε τα παλιά σουξέ της δεκαετίας του ’60 και ’70. Στη «Βεντέτα» έχουμε πολύ ωραία μπάντα φέτος, παρέα με την Ελένη Φωτιάδου και τον Κωνσταντίνο. Πιστεύω ότι παρ’ όλη τη δυσκολία, θα πάμε καλά…

Δεν είναι πλέον πολλά τα αναλόγου ύφους προγράμματα πλέον…
Πιστεύω πως κάνουν κύκλο τα πράγματα. Ενώ υπήρχε μια φθίνουσα πορεία για τα μαγαζιά με το λαϊκό ρεπερτόριο, υπήρχε μια εποχή που τα σνόμπαραν αυτά τα μαγαζιά. Ίσως εμείς αντέξαμε, αν και τα παιδιά έκαναν αρκετή υπομονή. Ο κόσμος, πιστεύω, θα γυρίσει σε πιο ζεστά μαγαζιά. Ο στίχος και ο λόγος πρέπει να είναι πιο καθαρός και πιο κοινωνικός, βρε αδερφέ. Να ξαναγίνει επίκαιρος…

Ποια τραγούδια απολαμβάνεις ή ποιο μέρος του προγράμματος;
Μ’ αρέσει πολύ αυτό που έλεγα και παλιά και δεν το λέω σήμερα και πολύ συχνά στη σκηνή, εκτός αν μου το ζητήσουν, το «Πρώτο φθινόπωρο» του Βαγγέλη Κορακάκη, ένα πολύ λυπημένο κομμάτι, μελαγχολικό. Το «Θολωμένο μου μυαλό» και τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, στο τέλος του προγράμματος, αργά. Όταν λέω Τσιτσάνη κάτι συμβαίνει, απλώνονται τα πράγματα μέσα μου. Αυτός έχει μια άπλα στη μουσική του.

Ζώντας τη νυχτερινή λαϊκή μουσική Θεσσαλονίκη για χρόνια, πώς θα τη σχολίαζες στην εξέλιξη της;
Όπως την ήξερα δεν είναι, υπάρχουν διαφορές καθοριστικές. Ας πούμε ότι πιάνουμε το ελληνικό τραγούδι της, ο λόγος του ενώ ήταν άξιος, ποιοτικός και καλός, αξιοπρεπής, τώρα έχουμε μια φθίνουσα κατάσταση, ο λόγος πια δεν έχει πολύ σημασία. Το σύνθημα έχει παραπάνω σημασία, το εύκολο σλόγκαν.
 
Η αντίδραση του κόσμου όσον αφορά τη «διασκέδαση» στην κρίση ποια είναι;
Πάντα λέμε όταν η κοινωνία περνάει ζόρι, λέμε ότι το πρόγραμμα πρέπει να το κάνουμε πιο διασκεδαστικό. Εγώ νομίζω ότι είναι λάθος αυτό. Οι άνθρωποι θέλουν να ακούν ωραία πράγματα όταν περνούν ζόρικα. Όταν δουλεύω σε μαγαζιά, ακολουθώ το ένστικτό μου στην πορεία του προγράμματος, κάνω αυτό που θέλω, και δεν έχω πέσει πολύ έξω. Συνήθως λέω ζεϊμπέκικα και χασάπικα. Τα υπόλοιπα τα αποφεύγω γιατί δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου.

Με το ρεμπέτικο τραγούδι τι σχέση έχεις;
Όταν δεν είμαι στη «Βεντέτα» τραγουδάω και ασχολούμαι μόνο με τα ρεμπέτικα, αποκλειστικά Τούντα, Μάρκο, Παπάζογλου, μικρασιάτικα μοτίβα και άλλα τέτοια. Το μελετάω πολύ από το 1890 και μετά και τις πρώτες εγγραφές και μετά.

Σου λείπουν τέτοιοι τύποι σήμερα;
Σαφώς, ναι! Αυτοί οι άνθρωποι ήταν σαν τον «Λουμίδη». Ήταν γεννημένοι γι’ αυτό το πράγμα και δεν είχαν παρεκτροπές, δεν ξέφευγαν από αυτό το πράγμα, από την πορεία τους. Αυτό έκανα, με αυτό ζούσαν, με αυτό επιβίωσαν, με αυτό πέθαναν. Γεννημένοι γι’ αυτό το πράγμα, εξαιρετικά άτομα. Θα είναι πάντα στο μυαλό μας, πάντα. Όταν λέω ένα κομμάτι, π.χ. το «Θολωμένο μου μυαλό», ο Άκης Πάνου μέσα στο μυαλό μου είναι. Είμαι αισιόδοξος για τη νέα γενιά, θα τα φέρει τα πράγματα εκεί που πρέπει, εκεί που χρειάζεται.

Η δισκογραφία δεν σε απασχόλησε ποτέ;
Είχα κάνει κάτι πραγματάκια παλιά, αλλά δεν είχα το νου μου εκεί. Με το Νίκο το Γεωργάκη είχαμε κάνει στο στούντιο, αλλά τελείως άλλα πράγματα. Φέτος όμως θα μπω να κάνω ένα δισκάκι με δικά μου κομμάτια, σε στίχο και μουσική. Μεγαλώσαμε κιόλας και καλό είναι να αφήσουμε κάτι…
 
info:
Ελένη Φωτιάδου, Κωνσταντίνος, Δάνης στη Bεντέτα,
Εθνικής Αμύνης 3, T: 2310 234 973
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο