Γιάννης Νάστας (Xaxakes)

Το συγκρότημα που στην δεκαετία του ?90 έφερε πρωτοπόρο ήχο και καινούρια αύρα στην ελληνική μουσική, αφού ξαπόστασε για να μαζέψει εμπειρίες και μουσικές μπαίνει με ένα «Βαλς των ελαφιών» στη νέα εποχή του. Ο Γιάννης Νάστας, η ιδρυτική τρέλα του συγκροτήματος, έδωσε συνέντευξη στον Χρήστο Μιχαλέρη και το περιοδικό CITY όπου μίλησε για τη νέα φάση του, το δίσκο και τη μεγάλη συναυλία στη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια.

Πώς θα περιέγραφες τις εσωτερικές σας διαδικασίες στα δέκα χρόνια που αποστασιοποιηθήκατε από την ενεργή μουσική σκηνή;
Θα έλεγα ότι ήταν ένας παράδεισος από άποψη εμπειρίας παιδιών. Έχω τρία αγόρια απίστευτα ωραία, είναι σκέτη τρέλα, σαν να είσαι πιτσιρικάς δέκα χρονών και να ανακαλύπτεις ξαφνικά τους Led Zeppelin, τι μπορεί να πάθεις; Μόνο σοκ, όπως παλιότερα κι εγώ… έρωτας λοιπόν με τα παιδιά και καπάκι καλή ζωή με ωραίο άσπρο κρασί! Έγραφα σποραδικά μουσική, αλλά έμεναν όλα ατελείωτα τα έργα. Ουσιαστικά ήμουν πολύ γεμάτος και πλήρης όλα αυτά τα χρόνια και φυσικά ήταν η αποχή, αφού δεν μπορώ αυτό που αγαπάω να το κάνω συνέχεια, δηλαδή, ότι πρέπει να κάνω ακόμα είκοσι «Monte Carlo». Έπρεπε να γευτώ πάλι καινούριες εμπειρίες ζωής και να βγάλω ένα ουσιαστικά καινούριο δίσκο που να μιλάει για αγάπη. Αυτή μόνο μπορεί να σε ανεβάσει ψηλά…

Τι σας έκανε να επανέλθετε;
Το ότι δεν γίνεται να μην επανέλθω. Είναι ένας κύκλος, φεύγεις, απομακρύνεσαι, ταξιδεύεις, αλλά είναι ένας κύκλος πάντα και γυρίζεις εκεί που ανήκεις, στη μουσική. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω αυτό… Χόρτασα όλη τη φάση και δεν έχω κόμπλεξ στο να γράψω ένα χαρούμενο κομμάτι πια. Ανακάλυψα ότι αυτό θέλω να κάνω, ότι πάλι μείναμε νέοι…

Τι περιμένατε ή περιμένετε από το «Βαλς των ελαφιών»;
Το «Βαλς των ελαφιών» είναι πάρα πολύ χαρούμενο, έχει πολλή μουσικότητα, φαντάζει πολύ ιλουστρασιόν, αλλά έχει πολλά αιχμηρά σημεία γιατί δεν αφήνω εγώ τον εαυτό μου να παρεκτραπεί. Θα μπορούσα να τον ανωμαλέψω περισσότερο το δίσκο -έχω τέτοια (τραγούδια) στο συρτάρι. Θα δω όμως αν θα τα βγάλω, γιατί μου κάνουν κακό στην υγεία, δεν μπορώ πια να τσιρίζω… Δεν μπορώ, δεν θέλω να γίνω Radiohead… Μεγάλωσα με Joy Division, παίρνω πλέον όλη αυτήν την θλίψη και την κάνω μια ωραία εικόνα, παίρνοντας δύναμη.

Είναι δυνατόν σήμερα, με δεδομένη την αναγνωρισιμότητά σας, το να μην σας νοιάζει τίποτε άλλο πέρα από εσάς;
Αυτό μπορεί να φαντάζεται κάποιος άλλος. Η μουσική δεν πρέπει να γίνεται για δουλειά, για πολλούς λόγους. Πρέπει να είναι απλή, όμορφη και να δίνεσαι σαν ήλιος, να μην ζητάς πόσα έδωσα και τι πήρα. Το τι θα μπορούσε να κάνει ένα κομμάτι, δεν με νοιάζει κιόλας. Αν ήμουν στην Αφρική μπορεί να με σκότωναν κιόλας, είμαι πολύ χαρούμενος με την αγάπη που έχω πάρει. Όλοι οι fan των Xaxakes από παλιά, είναι όλοι πολύ ενδιαφέροντα παιδιά, που ακούν πολύ καλή μουσική και αυτό μου δίνει χαρά. Τη χρειαζόμαστε τη μουσική… Μου ζητούσαν επίμονα πότε θα βγάλουμε το δίσκο. Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να μένω άπραγος, αλλά το μυαλό μου είναι φαντασιόπληκτο και είμαι καλά, γι? αυτό έχω και τους Xaxakes. Δεν θα γινόταν αλλιώς να έχω μια μπάντα που την ζητούν να κάνει live και δεν πάει, μου ζητούν παραγωγές και συμβόλαια. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά, χάνεις το παραμύθι σου όμως έτσι. Όλο το παραμύθι είναι η ενορχήστρωση, το καινούριο όργανο που θα μπει, τα live…

Τι είναι οι Xaxakes;
Η επιτυχία, είναι οι ίδιοι άνθρωποι, δέκα άνθρωποι που συμπληρωνόμαστε όταν δεν είναι σήμερα ένας καλά, ψυχολογικά ή χωρίς θετική αύρα και προσανατολισμό. Είναι πολύ σοβαρή φάση οι Xaxakes και το καταλαβαίνω συνεχώς αυτό… Μου περιγράφουν φάσεις γνωστοί μου που κομμάτια μας τους έχουν αλλάξει τη ζωή. Είναι ένα λουλούδι, ένα φρούτο που όσο το πατάνε, θα ξαναβγαίνει, δεν κόβεται. Όλη η Ελλάδα με τη συμπεριφορά της το κάνει εν δυνάμει αυτό, με την πολιτική και την τηλεόραση. Αλλά δεν ζούμε εδώ, αλλά όπου θέλουμε να ζούμε…

Αν ήταν όλος ο κόσμος Xaxakes;
Αν ήταν όλος ο κόσμος Xaxakes, θα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος, δεν είμαι αντιδραστικός. Κάνω αυτό επειδή θέλω να είμαι έτσι. Και να σου πω και κάτι, θα είχα τώρα πέντε πισίνες και πέντε κάντιλακ, δεν είναι κακό. Απλά θα είχαμε άλλον αέρα, θα κατέβαινα σε ένα μπαρ και δεν θα μου μιλούσε ο άλλος για το ότι δεν έχει να πληρώσει αύριο τη ΔΕΗ, θα μου έλεγε για τα ωραία του ως ανθρώπου και όχι για αυτά που μας έχουν καταντήσει… Η χώρα έχει χάσει προσανατολισμό, έχουμε γίνει τόσο καγκουρομαλάκες οι Έλληνες, πιστεύω έχουμε γίνει από τους χειρότερους λαούς που υπάρχουν. Τέτοια παρακμή δεν υπήρχε, μας έφυγε η πολυτέλεια, η αύρα που είχαμε… Σε πολλές γενιές θα φύγει αυτό. Πρέπει να φτιάξουμε καινούρια κουλτούρα και νομίζω θα γίνει αυτό, πιστεύω στη δύναμη του Έλληνα. Κάνουμε π.χ. ένα κομμάτι το «Love me» που είναι ένα ροκ κομμάτι και σου λέει το ραδιόφωνο που παίζει μόνο ροκ, ότι είναι πολύ σκληρό για μένα αυτό… Τότε για ποιον το έγραψα; Φοβούνται να τολμήσουν… περιμένουν από τους φίλους τους να τους πουν…

Η συναυλία στη Θεσσαλονίκη…
Η συναυλία θα είναι σούπερ, θα γίνει πιστεύω, πολύ καλή βραδιά. Όλοι αυτοί που μας αγαπούν θα έρθουν μαζί με καινούριο κόσμο, επειδή υπάρχει και ο καινούριος δίσκος που είναι ένας πολύ καλός δίσκος από όλες τις πλευρές. Υπάρχει γκάμα δουλεμένη και πολύ αγνή, δεν γράφουμε κομμάτια τριών λεπτών για να τα παίζουν απλά τα ραδιόφωνα. Γράφουμε δεκάλεπτα κομμάτια για να μας παίξει το σπίτι, που θα κατεβάσει ή θα αγοράσει το cd και θα δεις τι λατρεία θα έχει αυτός όταν θα έρθει στο live. Αυτό με ενδιαφέρει εμένα, να μάθει κανείς τι είναι οι Xaxakes.

Γιατί πρώτος στη λίστα των φίλων σας στο Myspace είναι ο Marlon Brando;
Γιατί τον θαυμάζω ακόμα μετά από πολλά χρόνια. Γιατί είναι ο πρώτος που αμφισβήτησε όλη την Αμερική, έστειλε την απονομή των Όσκαρ να πάει Ινδιάνα για να ευχαριστήσει την Αμερική που τους αφάνισε. Είναι πρωτοποριακός, απλόχερος και η ζωή του ήρθε έτσι γιατί είναι ο Marlon Brando. Δε μπήκε στην ηθοποιία για να γίνει ηθοποιός. Ήταν μεγάλος και πήρε ένα ρεύμα μαζί του και το πήγε εκεί που το πήγε. Όλοι γελούσαν γιατί ποτέ δεν πήρε το ρόλο του στα σοβαρά, είναι πολύ μπροστά στο μυαλό. Όπως είναι punk και οι Dead Kennedys. Υπάρχει ουσιαστικός λόγος πίσω από όλα.

Θα μπορούσες να συνεχίσεις μόνος σου ως Γιάννης Νάστας;
Χωρίς συγκρότημα μπορώ να με φανταστώ, χωρίς Xaxakes δεν με φαντάζομαι, αλλά στο φινάλε θα έχω ένα πιάνο και θα τραγουδάω σε ένα μπαρ, ρετρό και θα γράφω μουσική, κάπως έτσι το φαντάζομαι…

Πώς θα πορευτείτε;
Το μέλλον έρχεται… θέλω να χειμωνιάσει και να αρχίσω να παίζω. Το καλοκαίρι δεν γίνεται να ιδρώνουμε! Θα κάνουμε ένα μεγάλο live στην Αθήνα και μετά δεν έχω ιδέα… Θέλω το παραμύθι…!

info:
Παρασκευή 6 Νοεμβρίου
Block 33
26ης Οκτωβρίου 33, Σφαγεία
Τ: 2310 5335