Οι House People δημιουργήθηκαν το 2012 ως dj duo από τους Λευτέρη Λυκίδη και Δημήτρη Μασίδη. Σήμερα αποτελούνται από τον Λευτέρη (Terry Loup) ιθύνοντα νου και dj του project, τον Φώτη Μόνο (Mentor) ως dj και παραγωγό, τον Χρήστο Αβράμογλου (Chris AC) στα πλήκτρα, τον Αλέξανδρο Αβράμογλου (Alex Mush) στα κρουστά και τον Χρήστο Σαμσούρη (Huggy Sammy) στο σαξόφωνο.
Ήταν μια ιδέα που ο Λευτέρης επεξεργάζονταν ήδη από το 2011. Το project ξεκίνησε με εφαλτήριο την αγάπη για την House έχοντας έναν ιερό σκοπό: Να γίνει ιεραπόστολος ενός είδους που πρόλαβε να συστηθεί στο ελληνικό κοινό αλλά δε του δόθηκε η ευκαιρία που του άξιζε.
Κάπως έτσι δύο ενθουσιώδεις dj αποφάσισαν να (από)δείξουν ότι η House δεν είναι απλά ντάπα-ντούπα αλλά κάτι πολύ πιο ευρύ, κάτι πολύ πιο μεγάλο, ότι είναι εν ολίγοις μουσική με τα όλα της.
Η ιδέα έγινε πράξη και η πράξη έγινε project. Aρχικά ξεκίνησαν ως team διοργάνωσης house events. Οι δυο τους έπαιζαν σε μερικά από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ελλάδας Έκτοτε πολλά έχουν αλλάξει, δεν έσβησε όμως η δίψα για το καινούργιο και η αγάπη για τη μουσική.
«Όταν συλλάβαμε την ιδέα, το 2011, η House ήδη είχε αρχίσει να παρακμάζει και θέλαμε να την επαναφέρουμε ως μουσική και να δείξουμε το πόσο ωραία μπορεί να γίνει. Εξ αρχής το πρόγραμμά μας ήταν τέτοιο ώστε να μπορεί να το ακούσει και κάποιος που ακούει σκυλάδικα, και κάποιος που ακούει ροκ – θέλαμε να ξεφύγουμε από την απλή οκτάωρη λούπα. Να δείξουμε στον κόσμο τι πραγματικά είναι η κλασσική House.» όπως θα τονίσει ο Terry.
Γύρω στο 2014 λοιπόν άρχισαν να εισάγονται νέα πρόσωπα και φυσικά όργανα στο project με τον Alex αρχικά να πραγματοποιεί πολλές guest εμφανίσεις στα event, συνοδεύοντας τις μελωδίες με κρουστά. Και μετά ακολούθησαν και άλλα φυσικά όργανα ως guest και άλλα πρόσωπα. Εν τέλει ο 2016 το δίδυμο των dj μετουσιώθηκε στην σημερινή «μπάντα».
House People
Terry Loup: Υπήρχε πάντα μια προσωπική ανησυχία που ήθελα πάντα να κάνω κάτι διαφορετικό. Από τα 15 μου που ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική είμαι ανήσυχος, ήθελα να δοκιμάζω νέα πράγματα, να το πάω παραπέρα. Έτσι σιγά σιγά σε κάποια events μας άρχισε να έρχεται ο Άλεξ για να δώσουμε κάτι διαφορετικό. Μετά μπήκε και το σαξόφωνο και έτσι κάπως άρχισε να γεννιέται η ιδέα της μπάντας. Θέλαμε δηλαδή αυτό το «διαφορετικό» κάπως πιο οργανωμένα, με live μουσικά όργανα που θα προσάρμοζαν τον ρυθμό τους στον dj. Είναι μια διαρκής αναζήτηση.
Η πρώτη πρόταση για τη μπάντα έγινε στον Χρήστο που ήταν συνσπουδαστές και φίλοι με τον Λευτέρη από τα φοιτητικά χρόνια. Ο Χρήστος δεν είχε καλή (έως καμία) σχέση με την εν λόγω μουσική αλλά είχε πολύ καλή σχέση με τη μουσική γενικότερα και τα πλήκτρα ειδικότερα. Έπειτα ενσωματώθηκαν και ο Alex, o Mentor και ως μόνιμος «guest» ο Huggy. Ο καθένας τους με διαφορετικές καταβολές και με κοινό την περιέργεια και την αγάπη για τη μουσική, δημιούργησαν ένα πολυπολιτισμικό μουσικό μωσαϊκό που ξεκινά από την House και ψάχνουν ακόμα πού φτάνει/μάλλον δε τελειώνει πουθενά.
Τα «συστατικά» των House People
Terry: Εγώ ήμουν ντι τζέι από πάντα: από το δημοτικό συγκεκριμένα, που διάλεγα τις μουσικές στα πάρτι. Ενθουσιαζόμουν με τα σκρατς του χιπ χοπ και στο γυμνάσιο πήρα το πρώτο μου πικάπ. Από τα 15 μου το κάνω και επαγγελματικά και από τα 18 δραστηριοποιούμαι κυρίως στη Θεσσαλονίκη.
Για τον Terry Loup η House μάλλον είναι κόκκινη αλλά σίγουρα όχι μαύρη γιατί «εμείς θλιμμένα κομμάτια δε θα παίξουμε ποτέ». Σαν αγαπημένους καλλιτέχνες κατονόμασε τους Louie Vega, Aretha Franklin, και Premier
Chris: Εγώ ενδεχομένως ήμουν από αυτούς που αντιλαμβανόταν την ηλεκτρονική ως ντάπα ντούπα. Σαν ιδέα με ιντρίγκαρε πολύ και σίγουρα με αποζημίωσε. Προσωπικά προέρχομαι από κλασσικές σπουδές. Πιάνο παίζω και κατ’ επέκταση πλήκτρα. Οι καταβολές μου είναι σε άλλα είδη, ροκ μπλουζ κλπ. Αλλά η πρόταση του Τέρι μου κίνησε την περιέργεια, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και ανακάλυψα ότι αυτή η μουσική έχει κάποια πολύ ωραία μουσικά στοιχεία. Είχαμε κάνει άλλωστε και το Scratch & Blues, που είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται.
Για τον Chris AC η House είναι μωβ και σαν αγαπημένους καλλιτέχνες κατονόμασε τους Pink Floyd. Nick Cave και Deep Purple ενώ σαν κύριες επιρροές έχει την rock τα blues και την jazz.
Alex Mush: Εγώ ήμουν και ακροατής της «μπάντας» και κάποια στιγμή του πρότεινα να παίζω κρουστά στα dj sets του. Ούτε εγώ έχω πολύ μεγάλη σχέση με την εν λόγω μουσική. Ξεκίνησα κι εγώ με κλασσική μουσική παιδεία. Σήμερα παίζω κρουστά (hand percussion) και βιολί από τα 7 μου.
Για τον Alex Mush η Hοuse είναι πολύχρωμη γιατί εμπεριέχει τα πάντα. Αγαπημένοι του καλλιτέχνες οι Black Sabbath και οι Doors ενώ οι επιρροές του προέρχονται από την afroFunk, και την ελληνική και ξένη ροκ.
Mentor: Κι εγώ ήμουν το παιδί που έπαιζε τη μουσική στα πάρτι. Όταν βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά. RnB, χιπ χοπ, soul ήταν οι καταβολές μου αλλά η ηλεκτρονική μουσική μ’ άρεσε πάντα. Σόλο έχω κάποιες δισκογραφικές δουλειές με πολύ αξιόλογες συνεργασίες. Πριν τους House People ήμουν κι εγώ σε φάση που ψαχνόμουν. Ταυτόχρονα έπαιζα ως dj. Επειδή είμαι παραγωγός βοήθησα στο κομμάτι της δημιουργίας καθώς έχουμε και δικά μας κομμάτια. Με τον Terry ταιριάξαμε μουσικά.
Για τον Mentor η House είναι μαύρη αλλά όχι το μαύρο του συναισθήματος – που σθεναρά εχθρεύτηκε ο Terry-, αλλά αυτό το μαύρο που αντιπροσωπεύει τις καταβολές της: τη μουσική των μαύρων. Σαν αγαπημένους καλλιτέχνες και επιρροές κατονόμασε τους Timbaland, Dr. Dre και Black Coffee.
Huggy: Εγώ δεν ήμουν καν αυτής της μουσικής αλλά η ιδέα dj με σαξόφωνο με ενθουσίασε. Σου δίνει μια πολύ διαφορετική ελευθερία ως σαξοφωνίστα. Με το σχήμα έπαιξα πρώτη φορά τυχαία ως γκεστ σε ένα πάρτι στη Τριστινίκα, και πήγε καταπληκτικά. Έκτοτε άρχισαν να με φωνάζουν σε κάθε live, χωρίς να μου κάνουν ποτέ επίσημη πρόταση να μπω στη μπάντα. Είμαι ένας γκεστ που έγινε μέλος χωρίς να το καταλάβουν ούτε οι ίδιοι.
Για τον Huggy Sammy η House μάλλον δεν έχει χρώμα. Αγαπημένα του συγκροτήματα είναι οι Moon Hooch, οι Modest Mouse και οι Arctic Monkeys.
Μουσική με τα όλα της
H House έχει όργανα, ενορχήστρωση, live στοιχεία, τα πάντα, είναι μουσική με τα όλα της. Είναι ένα κέλυφος, που μπορεί να προσαρμόσει μέσα της όλα τα είδη, σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Για μας η House είναι η τεχνολογική εξέλιξη της ντίσκο, η μουσική του πάρτι, της διασκέδασης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κομμάτια που δεν υπάρχει συναίσθημα. Λόγω της φύσης της, μπορεί να περικλείσει όλα τα είδη αναπροσαρμόζοντάς τα στο ρυθμό της. Φ. Χαρακτηριστικό είναι ότι στοιχεία του τσιφτετελιού υπάρχουν σε πάρα πολλές μουσικές, και στη House. Χρησιμοποιείς το ρυθμό σε άλλο είδος μουσικής – τόσο απλά. Είναι ένα σπίτι για όλα τα είδη μουσικής. Έχει τη νοοτροπία του clubbing, δεν είναι live – στα live δεν κάνουν πρόγραμμα 6 με 10 ώρες.
Στο ξεκίνημα της η House ήταν μουσική για περιθωριοποιημένους μαύρους ομοφυλόφιλους που σημαίνει ότι είναι η μουσική της ένταξης και της αγκαλιάς της διαφορετικότητας είτε είναι σεξουαλική, είτε φυλετική, είτε πολιτική. Το ίδιο μήνυμα μεταφέρουμε και εμείς. Είναι οξύμωρο να ακούς House και να είσαι ρατσιστής.
H ηλεκτρονική μουσική είναι κάτι παραπάνω από απλά ένα ντάπα-ντούπα
Η House είναι για όλες τις ημέρες και όλες τις ώρες. Το αφήγημα του ντάπα-ντούπα νομίζω έχει καταρριφθεί. Όλα τα τραγούδια πλέον περνάνε από ηλεκτρονική επεξεργασία. Η τεχνολογία είναι σημείο της εποχής. Δεν άλλαξε ο τρόπος παραγωγής για όλα τα είδη ή όλους τους μουσικούς. Υπάρχουν μέχρι και σήμερα πολλοί καλλιτέχνες που προτιμούν ακόμα και την αναλογική ηχογράφηση. Ακόμα και για ηλεκτρονική μουσική χρειάζονται γνώσεις μουσικής. Η θεωρία μουσικής θεωρείται βασική γνώση. Έχει πολλά παρακλάδια, άλλο η house, άλλο η techno, άλλο η electronica, άλλο η psychedelic. Η μουσική και η τεχνολογία είναι τόσο συνδεδεμένες με την ανθρώπινη ύπαρξη που δεν μπορούν να μην εξελίσσονται ή να μη συνδιαλέγονται- θα ήταν ουτοπικό. Συμπερασματικά, είναι μουσική και είναι πολλά παραπάνω από ένα απλό ντάπα-ντούπα.
Η House είναι ένα «σπίτι» για όλες τις μουσικές
Οι βασικές επιρροές μας έχουν σαν εφαλτήριο την κλασσική house, δηλαδή αυτήν που ήρθε ακριβώς μετά τη ντίσκο αλλά και την soulfull στην οποία νιώθουμε πιο κοντά. Αν έπρεπε να κατονομάσουμε τις μεγαλύτερες επιρροές μας, ενδεικτικά θα λέγαμε Frankie Knuckles, Kevin Yost, Luie Vega, David Morales και Bob Singlair.
Από κει κι έπειτα, η House είναι ένα «σπίτι» για όλες τις μουσικές. Η αλληλεπίδραση με το κοινό είναι συνεχής και έντονη. Το πρόγραμμα διαμορφώνεται και προσαρμόζεται στο κοινό. Δε γίνεται σε ένα πρόγραμμα 8-10 ωρών να παίζει ένα είδος μόνο. Είμαστε πολύ απλωμένοι μουσικά, έχουμε remix σε πολλά κομμάτια και διασκευές από πολλά διαφορετικά είδη -πέρα από τους αυτοσχεδιασμούς που καλύπτουν την περισσότερη ώρα του προγράμματος-. Το πρόγραμμα σε τέτοια event δεν είναι ποτέ έτοιμα ή (προδιαγε)γραμμένα κάπου – κανένα πάρτι δεν έχει ίδια playlist. Ούτε εμείς παίζουμε με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά, δεν μας βγάζει το κάθε τραγούδι πάντα το ίδιο συναίσθημα. Επιπλέον, όπως είπαμε, θέλουμε να έχουμε μια «ανοιχτή βεντάλια» στο ρεπερτόριό μας γιατί στόχος είναι να προσεγγίσουμε και μη μυημένους, ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων.
«Παίρνεις ερεθίσματα από τους κάτω και προσπαθείς να πεις μια ιστορία» όπως είπε ο Mentor πολύ ποιητικά, «Μοιάζει με βιβλίο, έχεις πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο, το θέμα είναι να ‘χεις και καλή ιστορία όπως άλλωστε και σε όλα τα live» θα προσθέσει ο Chris.
Γι’ αυτό άλλωστε τριγυρνάμε στην Ελλάδα, για να το διαδώσουμε. Παίζουμε σε φεστιβάλ και μαγαζιά. Έχουμε παίξει σε Λευκάδα, Κοζάνη, Ιωάννινα, Μέτσοβο, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Ξάνθη, Καβάλα, Καρδίτσα, Γιαννιτσά και (φυσικά) Χαλκιδική.
Σκοπός είναι το πάρτι
Ναι αλλά δεν είναι τόσο ρηχό όσο ακούγεται, δηλαδή να πάμε απλά εκεί και για να πιούμε και να ξεχαστούμε. Είναι ένα ευρύτερο κομμάτι αποδοχής ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα, πεποιθήσεις, χρώμα, διαφορετικές σεξουαλικές διαθέσεις. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μέσα από το χαρούμενο vibe και την μουσική μπορούν να νιώσουν ελεύθεροι να εκφραστούν. Να συνυπάρξουν, να ακούσουν και να νιώσουν ο ένας τον άλλον. Η μουσική είναι το μέσο, ο σκοπός είναι το πάρτι.
Υφίσταται η House στην Ελλάδα;
Η δραστηριότητα της House στην Ελλάδα είναι πολύ περιορισμένη. Υπάρχουν κάποιοι παραγωγοί και dj’s με κάποια ζωντανή μουσική συνοδεία αλλά το σταθερό project με συγκεκριμένη δομή και όργανα που έχουμε εμείς δεν το συναντάς πολύ συχνά. Δεν λέμε ότι ανακαλύψαμε την Αμερική, αλλά δεν είμαστε πολλοί.
Η ελληνική μουσική παραγωγή κινείται με τη μόδα. Το mainstream είναι αυτό που κινεί την αγορά και αυτό αλλάζει συνεχώς γι’ αυτό και πολλοί dj’s έχουν αλλάξει είδος. Μετά τη κρίση το επίπεδο της ελληνικής μουσικής παραγωγής έχει πέσει οριζόντια. Οι μικρότερες σκηνές ισοπεδώθηκαν και ανέβηκε το ελληνικό λαϊκό σε βάρος όλων των υπόλοιπων ειδών – και τώρα τελευταία η τραπ.
Ο κόσμος όταν είχε οικονομική άνεση έδινε και πιο εύκολα ευκαιρίες σε κάτι καινούργιο. Με την κρίση σταμάτησε να ρισκάρει τόσο και αυτό παρέσυρε και τους διοργανωτές, τους μουσικούς, τους dj’s κλπ. Βέβαια πράγματα γίνονται, δεν το μηδενίζουμε, απλά όχι όσο παλιά. Πριν 20 χρόνια η House ήταν φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ τώρα δεν θεωρείται mainstream. Η ελληνική αγορά συμπαρασύρθηκε και στις δύο περιπτώσεις.
Στις αρχές του 2000, όπως είπαμε, η House ήταν στα πικ της, σχεδόν mainstream. Πολλοί παγκοσμίως γνωστοί dj’s έρχονταν και έκαναν ατελείωτα sold out events. Έκανε τον κύκλο της, βοήθησε και η κρίση γιατί η House πρώτα απ’ όλα είναι η μουσική της διασκέδασης, και με μια οικονομική κρίση η διασκέδαση είναι το πρώτο πράγμα που περιορίζεται.
Θεσσαλονίκη: Πολλή Τέχνη – Λίγες προοπτικές
Η Θεσσαλονίκη υστερεί στην Τέχνη. Δράσεις και καλλιτέχνες υπάρχουν, πολλοί μάλιστα, το ζήτημα είναι κατά πόσο αυτή η δημιουργικότητα μπορεί να μεταφραστεί σε κάποια αμοιβή. Δεν υπάρχουν σκηνές και προοπτικές προβολής. Σπάνια κάποιος στην επαρχία κάνει το όνειρο του πραγματικότητα, όσοι έχουν τις προοπτικές, φεύγουν είτε στην Αθήνα είτε στο εξωτερικό. Δεν είναι εύκολο να ζήσεις από τη μουσική, ειδικά αν αυτό που παίζεις δεν είναι mainstream.
Ένας ακόμα λόγος που δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία και συχνότητα στα events στη Θεσσαλονίκη είναι λόγω του κόσμου της, πληθυσμιακά δηλαδή. Όπως και να το κάνουμε, συγκριτικά με την Αθήνα, ένα πειραματικό project εδώ δεν μπορεί να έχει την απήχηση που θα είχε στην πρωτεύουσα. Αν σε όλα αυτά συμπεριλάβεις και τις αμοιβές, καταλαβαίνεις πως ένα event που στη Θεσσαλονίκη θα μαζέψει 10 άτομα και στην Αθήνα 100 δεν μπορεί να έχει τις ίδιες προοπτικές και στις δύο πόλεις.
Το πολύ θετικό με την Θεσσαλονίκη είναι ότι το κοινό έχει πολύ πάθος. Είναι εξαιρετικά ενθουσιώδες και ιδιαίτερα πρόθυμο να σε αγκαλιάσει αλλά είναι πιο δύσκολο να προσεγγιστεί. (δεν συμφώνησαν όλοι με αυτό) Έχει περισσότερο χαρακτήρα, δηλαδή επιλέγει πιο στοχευμένα τα events άρα είναι πάντα ζεστό, ξέρει πού έρχεται. Το είδος όμως είναι ιδιαίτερο. Κάνουμε μεγάλα πάρτι και το κοινό είναι ήδη περιορισμένο, άρα δε μπορούμε να παίζουμε κάθε εβδομάδα. Εν αντιθέσει με την Αθήνα που αυτό είναι εφικτό, να παίζεις δηλαδή σε άλλη περιοχή κάθε εβδομάδα και άρα σε διαφορετικό κοινό.
Έχουν μείνει απωθημένα από την πανδημία
Ένα γεγονός είναι ότι ο κόσμος στα live γενικά κάθεται πολύ κοντά μας. Εμείς δεν ανεβαίνουμε σε σκηνή. Υπάρχει πολύ μεγάλη αμεσότητα και αυτό είναι κάτι που κατέστρεψε ο covid. Στο πρώτο μας event μετά την πανδημία, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θετική, άλλωστε όλοι είχαν την ανάγκη να διασκεδάσουν αλλά ρυθμό δεν έχει βρει ακόμα ούτε ο κόσμος, ούτε εμείς. Εμείς ήμασταν παγωμένοι και αγχωμένοι, ίσως περισσότερο από τις άλλες φορές. Ήταν σαν την πρώτη μας φορά. Έχουν μείνει απωθημένα, ένα πάθος που πρέπει να εκφραστεί.
Το καλοκαίρι σίγουρα θα βοηθήσει περισσότερο στην επαναφορά των κανονικών ρυθμών – θα μειωθεί και το πρόβλημα της πανδημίας-, ειδικά την House της οποίας τα event αυξάνονται με εκθετικό βαθμό αυτούς τους μήνες. Ο κόσμος είναι εκεί για να την αγκαλιάσει.
Γίνεται να διασκεδάζεις όταν γίνεται πόλεμος;
Δε πιστεύω ότι η μουσική πρέπει να σταματήσει στην Ουκρανία. Εγώ (σσ. Terry) αν ήμουν αυτή τη στιγμή εκεί πάντως θα έπαιζα. Παντού, οτιδήποτε, όπου με φώναζαν, εννοείται αφιλοκερδώς. Οτιδήποτε μπορείς να κάνεις για να γλυκάνεις τον κόσμο – ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις- οφείλεις να το κάνεις. Η μουσική είναι ένας τρόπος για να καθαρίσεις την ψυχή σου, για να νιώσεις καλύτερα, να ξεχνάς, να πολεμάς, να επικοινωνείς, Μόνο καλό κάνει.
Η Τέχνη δεν έχει πολιτικό χρώμα ασχέτως αν χρησιμοποιείται για προπαγάνδα. Έχει όμως κοινωνικό, πηγάζει από κοινωνικές ανάγκες. Όταν έχεις κάποιες συγκεκριμένες απόψεις υπέρ των διακρίσεων πχ είναι πολύ δύσκολο να μεταδώσει το μήνυμα της αγάπης και της αλληλεγγύης μέσα από την Τέχνη του.
Η Τέχνη είναι όμως και στρατευμένη. Πάντα καλλιτέχνης είναι μέρος της κοινωνίας και οφείλει να έχει άποψη. Οι καλλιτέχνες εκ των πραγμάτων έχουν αυτό το ρόλο εφόσον επηρεάζουν.
Η House από την ίδρυσή της διατείνεται την αποδοχή προς το διαφορετικό. Δεν έχει συνδεθεί με ιστορικά με κάποιο αντιπολεμικό κίνημα, όπως πχ η κλασσική ροκ με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Έχει έμφυτη την αποδοχή στην πολυπολιτισμικότητα, την ελευθερία των ανθρώπων και των επιλογών.
BONUS STORY – Cherry on Top
Όταν κάποια στιγμή από περιέργεια ρώτησα γιατί ο Huggy είναι τώρα Αθήνα, άκουσα μια ιστορία που ζήλεψα πολύ: Εμείς τον διώξαμε, γενικά φροντίζουμε να τον έχουμε πάντα μακριά μας (γέλια), λέει άμεσα ο Τerry. Του είπαμε να πάρει ασύρματο μικρόφωνο για να ‘ναι μακριά μας. Τον έχουμε στείλει και μέσα στη θάλασσα να παίξει«
Wait, what?
Αρχίζει ο Huggy να θυμάται: Στη Βουρβουρού ναι. Είμαστε πάνω στη σκηνή του μπιτς μπαρ και ο Λευτέρης με έδιωξε, -δε θυμάμαι γιατί- κατέβηκα τις σκάλες, πέρασα τις ξαπλώστρες, σήκωσα σορτσάκι, έβγαλα παπούτσια και μπήκα στο νερό. Και έπαιζα σαξόφωνο με το ασύρματο μικρόφωνο μέσα απ’ το νερό. Υπήρχε κόσμος που απλά άραζε στις ξαπλώστρες και δεν ήξερε τι συνέβαινε πάνω, και ξαφνικά με βλέπουν μέσα στο νερό και συνειδητοποιούν ότι παίζει live η μουσική τόσες ώρες.
«Άραζε ο κόσμος και αυτός πήγαινε και τους ενοχλούσε», συνόψισε ο Άλεξ.
Οι House People θα γιορτάσουν τα 10 χρόνια ζωής τους με ένα μεγάλο επετειακό event την Παρασκευή 18 Μαρτίου στο Θερμαϊκός Μπαρ.
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
