Πρωταγωνιστεί μαζί με την Μαρία Λεγάκη και τον Γιάννη Ζουγανέλη στη διαδραστική με το κοινό παράσταση του έργου της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη» που ανεβαίνει στο θέατρο Εγνατία. Ο Κλέωνας Γρηγοριάδης έδωσε συνέντευξη στον Σωτήρη Ζήκο, αρχισυντάκτη του περιοδικού CITY.
Πέστε μας ποιο είναι το στόρι αυτού του έργου ή τουλάχιστον η αρχική δραματική του συνθήκη;
Είναι ένα σύγχρονο καθημερινό ζευγάρι που ο πρώτος έρωτας του έχει πλέον εκπέσει, αναμετράται με τις ματαιώσεις, τα υπαρξιακά και τα καθημερινά αδιέξοδα της συνύπαρξης.
Ποιος είναι ο ρόλος που ερμηνεύετε εσείς και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του αντρικού χαρακτήρα;
Ο Κλέωνας Νικολαΐδης είναι ένας άνεργος ηχολήπτης 42 χρονών που αντιμετωπίζει επίσης και σεξουαλικά προβλήματα αφού νοιώθει «ευνουχισμένος» όσο εξαρτάται οικονομικά από τη γυναίκα του. Σαν χαρακτήρας παρουσιάζει έλλειψη σταθερότητας, ατολμία και διάθεση να παραμένει στο τέλμα του.
Ποια είναι τα αντίθετα χαρακτηριστικά του γυναικείου χαρακτήρα;
Η γυναίκα του, η Μαρία, παρουσιάζει εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Χειραφετημένη, πιάνει τη ζωή απ’ τα κέρατα, παίρνει πρωτοβουλίες, αναλαμβάνει ευθύνες και για τους δυο τους.
Παίζει ρόλο που σεξοψυχολόγος είναι άντρας;
Φυσικά! Γιατί εκτός από άντρας είναι επίσης σε ένα βαθμό και ψυχοπαθολογική προσωπικότητα. Παρουσιάζει όμως κλασικά αντρικά (φαλλοκρατικά, σεξιστικά) συμπτώματα ψυχοπαθολογίας.
Πέρα από την αρχική σκηνοθεσία πόσο αυτοσχεδιάζετε στην παράσταση για να προκύψει η διάδραση με τους θεατές;
Πρόκειται για μια εντελώς αυτοσχεδιαστική παράσταση που όπως γνωρίζουν όσοι ξέρουν από θέατρο προϋποθέτει μια πολύ στιβαρή σκηνοθεσία. Προϋποθέτει επίσης αμοιβαία βαθιά εμπιστοσύνη μεταξύ των συντελεστών της.
Οι θεατές που μέχρι τώρα ψηφίζουν στην παράσταση είναι αντικειμενικοί ή μεροληπτούν ανάλογα με το φύλο τους;
Φυσικά πάντα μεροληπτούν ανάλογα με το φύλο τους.
Η σεξουαλική κρίση ενός ζευγαριού είναι στην πράξη φανερή μόνο στον άντρα, ενώ μια γυναίκα μπορεί και να την κρύβει;
Επιφανειακά ναι. Μια γυναίκα μπορεί καταρχήν να προσποιείται τη σεξουαλική χαρά, κατά βάθος όμως και στη διάρκεια του χρόνου, η έλλειψη σωματικής και ψυχικής επικοινωνίας δεν μπορεί να κρυφτεί.
Πώς βλέπετε τα θεατρικά πράγματα τα τελευταία χρόνια της κρίσης;
Θεωρώ πάντα αλλά και ειδικά αυτήν την εποχή, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι βαθιά περήφανη για τις θεατρικές της επιδόσεις. Είμαστε μια μικρή χώρα που ένα μεγάλο τμήμα της θεατρικής της παραγωγής της, αυτό που ονομάζουμε «περιφερειακό» θέατρο και γίνεται συνήθως από μικρές ομάδες ανθρώπων που αγαπούν και υπηρετούν την τέχνη τους, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ανήκει στην πιο υψηλή κλάση της θεατρικής εμπροσθοπορείας της Ευρώπης!
info:
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
