Παναγιώτης Τανιμανίδης (εικαστικός)

O Παναγιώτης Τανιμανίδης έδωσε συνέντευξη στη Μαρία Κενανίδου και στο περιοδικό CITY.
 
Παρουσιάζει στο πλαίσιο των 45ων Δημητρίων ταυτόχρονα δύο εκθέσεις με τίτλο «Μηδέν άγαν μηδέν φάγαν;» στην Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης (Μαρτίου και Βας. Όλγας) και στην γκαλερί TSATSIS PROJECTS / ARTFORUM (Μητροπόλεως 12,3ος ορ. Θεσσαλονίκη) δώδεκα ενότητες των τελευταίων 8 ετών (2002-2010)

Για την έκθεση  γράφει η ιστορικός τέχνης Σάνια Παπά: «Ο τίτλος της έκθεσης «Μηδέν άγαν μηδέν φάγαν;» σαρκαστικός και καυστικός, ειρωνικός με κριτική στάση και διάθεση, αποτελεί μια ριζοσπαστική αλληγορική στάση στην παγκόσμια σημερινή κατάσταση εφ’ όσον αφουγκράζεται τόσο σε προσωπικό (ψυχολογικό) όσο και σε κοινωνικό και ιστορικό επίπεδο και την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της έννοιας του «παν μέτρον άριστον» όπως και την επιστροφή στις ανθρώπινες αξίες.»

Με ποιο κριτήριο διαχωρίστηκαν τα έργα στη στην Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και τη γκαλερί TSATSIS PROJECTS / ARTFORUM   και ποιος ο συνδετικός ιστός;
Αφού περπάτησα πολλές φορές και για πολλές ώρες και στους δύο χώρους, χώρεσα μέσα μου την αύρα του κάθε δωματίου, κάθε τοίχου την συμπυκνωμένη μοναξιά του, τη γαλήνη του και το θυμό του κι έτσι κάθε έργο πήρε τη θέση του σαν να ήταν πάντα εκεί,  ανατρέποντας συγχρόνως τον ίδιο το χώρο με το απροσδόκητο δίπλα του…

Ποια η σημασιολογία και σημειολογία του τίτλου «Μηδέν άγαν! Μηδέν φάγαν;»
Θα μπορούσε να είναι ένας Δελφικός χρησμός, ένα σύνθημα στον τοίχο της Βουλής γραμμένο από χελιδόνια, ένα μήνυμα μέσα σε μια άδεια μολότοφ, το αίνιγμα της ισορροπίας του εγώ μας, στο σχοινί του καθρέπτη μας. 

Ποια η διαφοροποίηση και εξέλιξη του έργου σας από την προηγούμενη παρουσίαση σας  στη Θεσσαλονίκη το 2002, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Κρατικού Μουσείου Τέχνης με τον τίτλο «Νηστικός Δείπνος» (1999-2001);
Ο «Νηστικός Δείπνος» έγινε μέσα στο χάραμα του 21ου αιώνα, ανιχνεύοντας την ομάδα αίματός του με τους έρωτες στο κατόπι… ενώ το «Μηδέν άγαν! Μηδέν φάγαν;» ψαρεύει το άγνωστο του 21ου αιώνα με δόλωμα τους έρωτες που θα ’ρθουν και τα χρόνια τα παλιά από δίπλα. Αλλά και πώς να μιλήσεις για τα 150 έργα των δύο εκθέσεων όταν το καθένα αγναντεύει το δικό του σύμπαν στη διαφορετικότητα της σκέψης του, του υλικού του και της γεύσης του;

Ποια η  «χειρωνακτική» του υπόσταση;
Η δική μου στον αιώνα, αμήν … TANIMANIDIS.

Ποιο το σχόλιο για τις δώδεκα επιμέρους διαφορετικές ενότητες;
Το ένα έργο εκμαιεύεται από το άλλο, το ένα καθαγιάζει το άλλο, το ένα βαπτίζεται μέσα στο άλλο …

Είναι αυτοβιογραφική η ενότητα αυτή, υπάρχουν ταυτίσεις από προσωπικούς μικρόκοσμους;
Η αφορμή για να γίνει ένα έργο μου πάντα βγαίνει από το πηγάδι της ζωής μου, πάντα ακουμπάει στα μάτια μου που τα ’χω απλωμένα γύρω μου παγίδες όλο το παιχνίδι είναι οι ασήμαντες λεπτομέρειες να γίνουν αιώνιες στιγμές…

Ποιος ο ρόλος της αφήγησης, η σχέση των έργων με τον  χρόνο τη μνήμη και την ιστορία;
Στους τίτλους των έργων μου είμαι παππούς και εγγονός μαζί, τη λήθη την ακουμπάω σαν παιδί και όχι σαν θεός, τη μνήμη σαν άστεγος κι όχι σαν ουρανός.

info: