Με επιτυχίες όπως τα «Screamager», «Nowhere», «Diane» και «Lonely, cryin’, only» που σημάδεψαν τα ‘90s αλλά και τις μουσικές προτιμήσεις ενός κοινού που καλύπτει ολόκληρο το φάσμα του rock ήχου, η μπάντα από τη Βόρεια Ιρλανδία επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. Ο τραγουδιστής των Therapy?, Andy Cairns μίλησε στην Δανάη Σοφία Βαρδαλή και το περιοδικό CITY.
Καλησπέρα Andy! Πού βρίσκεσαι και ποια είναι τα τελευταία νέα των Therapy?;
Γεια! Αυτή τη στιγμή είμαι στο Καίμπριτζ. Κάθομαι στην κουζίνα του σπιτιού μου και ακούω μουσική. Αυτό το διάστημα προετοιμαζόμαστε για το 2013. Μέσα στη χρονιά έχουμε να ηχογραφήσουμε καινούριο δίσκο, σχεδιάζουμε να κάνουμε κάποια re-master σε παλιότερα άλμπουμ μας και ευελπιστούμε να προστεθούν κι άλλες συναυλίες στο πρόγραμμά μας (εκτός από τις συναυλίες που έχουν ανακοινωθεί για την Ελλάδα).
Περάσατε σχεδόν ολόκληρο το 2012 με εκτενείς περιοδείες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τι είναι αυτό που σας τραβάει και πάλι στο δρόμο;
Μας αρέσει πολύ να παίζουμε ζωντανά και -μέχρι κάποιο βαθμό βέβαια- νιώθουμε πως κατά βάθος μοιάζουμε πολύ με τους blues – jazz μουσικούς του παλιού καιρού, που πραγματικά βασίζονταν στις ζωντανές τους εμφανίσεις για να διαδώσουν τη μουσική τους και να τους γνωρίσει ο κόσμος. Και πέρα από αυτό, μας αρέσει πάρα πολύ να επισκεπτόμαστε τη χώρα σας!
Μετά από σχεδόν 23 χρόνια αδιάκοπης «θεραπείας», ποιο είναι τελικά το πιο πολύτιμο μάθημα που έχετε διδαχθεί;
Το μεγαλύτερο μάθημα –για όλους μας- είναι η επικοινωνία. Να μαθαίνει ο ένας να μιλά με τον άλλον και ο ένας να ακούει τον άλλον. Αυτό και μόνο μπορεί να κάνει τη ζωή όλων πολύ πιο εύκολη, ειδικά όταν ταξιδεύεις ή όταν βρίσκεσαι κλεισμένος μέσα σε ένα στούντιο και ηχογραφείς. Πολλά από τα αρχικά μας λάθη και πολλές από τις διαφωνίες μας θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν τότε ξέραμε να ακούμε ο ένας τον άλλον.
Έχετε επιβιώσει από αρκετές αλλαγές μελών, προβλήματα με δισκογραφικές εταιρείες και σίγουρα τα πράγματα στη μουσική βιομηχανία γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Τι είναι αυτό που σας κρατάει ακόμη ενωμένους;
Είναι περίπου αυτά που σου είπα και πριν. Αλλά ταυτόχρονα είμαστε πολύ ανοιχτοί σε νέες μουσικές και νέες ιδέες. Αυτό σίγουρα μας βοηθάει να παραμένουμε φρέσκοι και να έχουμε την όρεξη για να συνεχίσουμε να φτιάχνουμε μουσική.
Στο κοινό των Therapy? πάντως, συγκαταλέγονται από fans του metal και industrial ήχου μέχρι οπαδοί της indie και brit-pop σκηνής. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Νομίζω το γεγονός ότι προσπαθούμε να παραμένουμε ανοιχτόμυαλοι ως προς τα δικά μας ακούσματα, μας έχει βοηθήσει πολύ στο να δημιουργήσουμε το δικό μας (ξεχωριστό) μουσικό ύφος. Αλλά, κυρίως, είναι ακριβώς το στοιχείο που μας «προστάτευσε» από το να ενταχθούμε σε ένα και μόνο μουσικό είδος ή να παρακολουθούμε και εμείς οι ίδιοι -ως ακροατές- μόνο συγκεκριμένα πράγματα.
Τη χρονιά που πέρασε κυκλοφόρησε και το 13ο άλμπουμ του συγκροτήματος. Πες μας λίγα λόγια για την κατεύθυνση που πήρε ο ήχος σας με αυτό το δίσκο…
Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς το άλμπουμ να είναι γεμάτο ενέργεια. Έτσι, οι κιθάρες και τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν πάρα πολύ γρήγορα -σε σχέση με τα μπάσα και τα ντραμς που ηχογραφήθηκαν πιο μεθοδευμένα- έτσι ώστε να αποδώσουμε μια αίσθηση όσο το δυνατόν πιο κοντά στον live ήχο. Αυτό που θέλαμε να πετύχουμε είναι οι ρυθμοί να δίνουν μια ώθηση προς τα εμπρός και ταυτόχρονα οι στίχοι να μπορούν να επικοινωνούν το πόσο σημαντικό είναι να προσπαθήσει κανείς να μη χαθεί μέσα στον παραλογισμό του κόσμου. Το να καταφέρνεις να κρατάς το κεφάλι σου πάνω από την επιφάνεια του νερού, είναι πολύ σημαντικό σε αυτούς τους φοβερούς καιρούς που διανύουμε.
Ανάμεσα στα ακούσματά σου, από τις πρώτες κιόλας συνεντεύξεις σας, ανέφερες ένα τεράστιο εύρος προτιμήσεων, από jazz μέχρι techno. Τι ακούς τον τελευταίο καιρό;
Τελευταία ακούω πολύ το «Mercurial rites» των Hair Police. Ένα καταπληκτικό noise άλμπουμ γεμάτο σκοτεινές ατμόσφαιρες, που αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πώς φυσικά όργανα και ηλεκτρονικά στοιχεία μπορούν να συνδυαστούν με τους πιο ασυνήθιστους και έξυπνους τρόπους. Το «Burnt up on Re-entry» του Boduf Songs είναι και αυτό ένα άλμπουμ που τοποθετεί την παραδοσιακή τραγουδοποιία σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον, χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικά στοιχεία και glitch για να προσδώσει ατμοσφαιρικότητα στα τραγούδια. Βέβαια, εξακολουθώ να ακούω και πολλές hardcore μπάντες και μου αρέσουν πολλοί οι Hoax, Bits of Shit, Antimob, Arctic flowers και Crazy Spirit. Και οι στίχοι στο νέο δίσκο των Pissed Jeans, το «Honeys», είναι πραγματικά εκπληκτικοί!
Το «A brief crack of light» είναι ακόμη πολύ φρέσκο, πότε όμως ξεκινάτε τις ηχογραφήσεις για το νέο δίσκο; Κυκλοφορεί και μια φήμη για ένα συλλεκτικό box-set, ισχύει;
Ναι, υπάρχουν σχέδια για να κυκλοφορήσουμε ένα box-set αλλά προς το παρόν ακόμη το συζητάμε με διάφορες εταιρείες, για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε παλιότερα τραγούδια μας μαζί με ακυκλοφόρητο υλικό. Παράλληλα, γράφουμε ήδη τα καινούρια μας τραγούδια και ελπίζω πως μετά το καλοκαίρι θα μπούμε στο στούντιο.
Έχουν περάσει τρία χρόνια από την τελευταία σας συναυλία στη Θεσσαλονίκη. Τι να περιμένει το κοινό σας αυτή τη φορά;
Σίγουρα μερικά καινούρια τραγούδια, πολλά από τα παλιά και κλασικά των Therapy? καθώς και κάποια κομμάτια που δεν συνηθίζουμε να παίζουμε πολύ συχνά. Όλα παιγμένα με πολλή ενέργεια και πάθος. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι!
info:
Therapy? στο Block33
Σάββατο 16 Μαρτίου
έναρξη 21.30
εισιτήριο 20€
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
