Συνέντευξη με τον Maxwell Wright

Τρία χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη στην πόλη, η μουσική κολεκτίβα από την Καταλονία, οι «Ojos de Brujo» («Τα μάτια του μάγου») επιστρέφουν, για να παρουσιάσουν τα καινούρια τους τραγούδια από το νέο τους άλμπουμ «Aocaná», συγχωνεύοντας σταθερά το flamenco με τη μοντέρνα μουσική και με στίχους με έντονη κοινωνική και πολιτική ευαισθησία. Από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος, ο Maxwell Wright μας μίλησε τηλεφωνικά από τη Βαρκελώνη για το γκρουπ και τη συναυλία στη Μονή Λαζαριστών. Συνέντευξη στον Χρήστο Μιχαλέρη

Όταν έχετε φτάσει σε ένα τέτοιο επαγγελματικό παγκόσμιο επίπεδο πόσο εύκολο είναι να λέτε πως «παίζετε» για το κέφι μας;
Ναι, πιστεύω ότι ο βασικός και μόνος λόγος που παίζουμε και υπάρχουμε είναι για το κέφι μας, για τη διασκέδαση μας. Φυσικά η ζωή των μουσικών έχει πολλές πλευρές και πολλές φορές μπορεί κάποιος να νιώθει απλά και μόνο την αίσθηση του καθήκοντος. Αυτό όμως συμβαίνει πριν από την κάθε συναυλία. Όταν η παράσταση αρχίζει, ειλικρινά πιστεύω ότι ο καθένας παίζει γιατί γουστάρει πολύ και γιατί νιώθει τυχερός που συμμετέχει σε αυτήν την μπάντα, που παίζει τραγούδια δικά της και όχι κάποιου άλλου. Θα ήταν πολύ πιο δύσκολο αν παίζαμε τραγούδια άλλων. Κανείς δεν αισθάνεται ότι δουλεύει, παρ’ όλο που όσο παίζεις τα ίδια τραγούδια, τόσο λιγότερο εκπλήσσεσαι από αυτά. Πολλές φορές δεν θέλουμε να παίξουμε γιατί είμαστε κουρασμένοι ή δεν έχουμε όρεξη, αλλά όταν ξεκινάει η μουσική όλα αλλάζουν…

Δεν συναντήσατε αντιδράσεις από διάφορους μουσικολόγους όταν «πειράξατε» ιδιαίτερα το flamenco;
Όχι, ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο, δεν είχαμε ποτέ τέτοιου είδους κριτικές, παρά μόνο πολύ καλή υποστήριξη. Πρώτα απ’ όλα δεν υποστηρίξαμε ποτέ ότι κάνουμε flamenco ή κάτι τέτοιο γιατί σεβόμαστε απόλυτα αυτή τη μουσική. Είμαστε fusion μπάντα, όχι ένα flamenco γκρουπ. Είμαστε ευτυχείς όποτε παίζουμε με flamenco μουσικούς και σεβόμαστε πολύ αυτό που κάνουν.

Πώς καταφέρατε και τολμήσατε παγκόσμιες περιοδείες από πολύ νωρίς; Και μάλιστα αυτοδιαχειριζόμενοι τις περιοδείες χωρίς την υποστήριξη οργανωμένων γραφείων;
Με πάρα – πάρα – πάρα πολύ δουλειά! Πάντα θέλουμε να κάνουμε μουσική πρώτα, γι’ αυτό ξεκινήσαμε μόνοι μας με όποιο τρόπο είχαμε διαθέσιμο με πρώτο το internet και το καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό. Μόνο στο τελευταίο μας άλμπουμ δώσαμε την προώθηση και τα δικαιώματα σε εταιρεία, δε γινόταν αλλιώς. Ήταν μεγάλη απόφαση για εμάς, αλλά θα ισχύει για ένα μόνο χρόνο. Το άλμπουμ είναι δικό μας και θα μας ανήκει… Νιώσαμε κουρασμένοι να είμαστε σε τηλέφωνα και e-mail όλη τη μέρα.

Το ότι έχετε αποδοχή με τον ίδιο τρόπο σε τόσα διαφορετικά μέρη του κόσμου, δεν είναι σα να συμμετέχετε σε μια «παγκοσμιοποίηση»;
Η παγκοσμιοποίηση είναι μια σκληρή και μια μεγάλη λέξη. Και τα σπουδαία πράγματα όπως οι κουλτούρες έχουν παγκοσμιοποιηθεί, όπως η ενημέρωση για το τι συμβαίνει παντού. Όπως οι σπάνιες γλώσσες, που αν δεν είχε συμβεί αυτό θα είχαν χαθεί… Στο οικονομικό πεδίο είναι στενάχωρα τα πράγματα γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να πάει παραπέρα, αλλά ενώ παγκοσμιοποιείται πολύ γρήγορα το χρήμα, δεν συμβαίνει το ίδιο με την παγκοσμιοποίηση στα ανθρώπινα δικαιώματα… Είμαι γενικά αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά σε αυτόν τον τομέα είμαι πεσιμιστής… Το μόνο που μπορούν κάνουν οι «Ojos de Brujo» είναι να μιλούν για αυτά τα πράγματα, σε ελαφρύ βαθμό φυσικά, αλλά δεν είναι ο στόχος να πεις στους ανθρώπους τι να κάνουν, παρά να τους φέρουμε μαζί και να επιλέξουν…

Τι θα παρουσιάστε στη φετινή σας παράσταση στη Θεσσαλονίκη;
Το θέλαμε και το περιμέναμε πολύ να ξαναπαίξουμε στη Θεσσαλονίκη μετά από τρία χρόνια -αν θυμάμαι καλά. Τα νέα μας τραγούδια είναι πολύ δυνατά, έχουμε αρκετά νέα μέλη στην παρέα μας, σε σχέση με τότε και προσεγγίζουμε την κουβανέζικη μουσική πολύ πιο επαγγελματικά πλέον σήμερα. Επίσης, έχουμε μαζί μας και τη Susi Medina, πίσω, που δεν την είχαμε τα προηγούμενα δυο χρόνια, γιατί έγινε μαμά, ενώ το 70% του προγράμματος μας είναι πλέον καινούρια τραγούδια μαζί με τα παλιότερα κλασσικά.

Πώς συντηρείται τόσα χρόνια ένα πολυμελές γκρουπ όπως εσείς;
Κάθε χρόνο δενόμαστε όλο και περισσότερο, στην αρχή μιλούσαμε περισσότερο για τις ιδέες που μας έρχονταν και είχαμε διενέξεις, όπως ακριβώς σε μια οικογένεια… Ο κάθε μουσικός μας έχει την ευκαιρία να έχει το δικό του κομμάτι στις συναυλίες, τις φωτεινές και τις σόλο στιγμές του, όπου ο κόσμος μπορεί να δει τι κάνει. Ο καθένας από μας αισθάνεται τυχερός…

Τι σας έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη έκπληξη – εντύπωση στα χρόνια που ταξιδεύετε στον κόσμο;
Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές στιγμές… Θυμάμαι μια φορά στην Ιαπωνία, όπου ο κόσμος υποστήριζε τα τραγούδια μας φανατικά, μας εξέπληξε πολύ ότι ζήσαμε εκεί… Και θυμάμαι και την πρώτη φορά που παίξαμε στην Κούβα και η όλη ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη συναίσθημα, ήμασταν τριάντα μουσικοί πάνω στη σκηνή, γιατί ήταν και δεκαπέντε Κουβανοί μουσικοί επάνω μαζί μας, μερικοί από τους οποίους ανήκουν από τότε μέχρι σήμερα στην μπάντα μας. Ήταν μεγάλη έκπληξη για εμάς ότι το εθνικό μπαλέτο της Κούβας είχε ετοιμάσει χορογραφίες ειδικά για εμάς και ογδόντα όμορφες γυναίκες χόρευαν για εμάς…. Και στην Κολομβία θυμάμαι που έβρεχε και κανείς δεν έφυγε έως το τέλος της συναυλίας. Ήταν θαυμάσιο, όλοι ήταν βρεμένοι και κανείς δεν έφευγε… Συμβαίνουν πολλές ωραίες στιγμές στις συναυλίες.

Ποια νέα στοιχεία υπάρχουν στο καινούριο σας cd «Aocaná»;
Κυκλοφόρησε τον Μάρτιο και είναι λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα cd του συγκροτήματος σε πολλά δομικά και τεχνικά μέρη των μουσικών μας, σε σχέση με ό,τι είχαμε συνηθίσει. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα πάντα, γι’ αυτό αλλάξαμε εδώ τον ήχο μας και δεν σημαίνει κάτι αυτό. Σταματήσαμε να παίζουμε ένα χρόνο και μετά θέλαμε να κάνουμε κάτι απλό, ας πούμε να επιστρέψουμε και στον ήχο του πρώτου μας άλμπουμ. Επιστρέφουμε στις ρυθμικές δομές και στη βάση με τα τραγούδια, αυτό σημαίνει περισσότερο συναίσθημα, και λόγω και ότι η Marina έγινε μαμά, φαίνεται αυτό είτε απ’ ευθείας είτε όχι, με θετική ενέργεια, σαν ένα ταξίδι στην ευγένεια και την αισιοδοξία, σαν μια διέξοδος στη γενικότερη κρίση. Γι’ αυτό και επιλέχτηκε να ονομαστεί «Τώρα με την καρδιά»…

Γιατί χρησιμοποιείτε τέτοια ονόματα στους δίσκους και ή και στα τραγούδια σας;
Προέρχονται όλα από μια παλιά διάλεκτο των τσιγγάνων,  την «Calo» και το κάνουμε για να προσεγγίσουμε κουλτούρες, γλώσσες που είναι μειονοτικές. Έχουμε ένα ιδρυτικό μας μέλος που είναι τσιγγάνος – είναι μια πρόκληση για εμάς αυτό, για τους υπέροχους ήχους του κόσμου, να ανακαλύπτουμε της σπάνιες κουλτούρες… Να ανακαλύπτεις πώς εκφράζονται  παρόμοια συναισθήματα σε αυτές τις σπάνιες γλώσσες…