Συνέντευξη της Κατερίνας Παπαδοπούλου

Η ίδια στα κρουστά και άλλοι μουσικοί από την Ελλάδα και την Τουρκία θα παίξουν μουσικές δικές της, του Yurdal Tokcan και του Göksel Baktağir, ενώ τέσσερις τραγουδιστές, η Σοφία Παπάζογλου, ο Ανδρέας Καρακότας, ο Αλέξης Παρχαρίδης και η Χριστίνα Κόζα ερμηνεύουν τραγούδια της που έχουν δισκογραφηθεί και ανέκδοτα, σε μια συναυλία με τίτλο «Στη σκιά του ίδιου δέντρου». Η Κατερίνα Παπαδοπούλου έδωσε συνέντευξη στην Αναστασία Γρηγοριάδου και το περιοδικό CITY.

Τι σημαίνει ο τίτλος της συναυλίας «Στη σκιά του ίδιου δέντρου»;
Οι μουσικοί που θα παίξουμε στη συναυλία και οι μουσικές που θα παίξουμε, στον τρόπο που εκφραζόμαστε συνθετικά, φαίνεται ότι είμαστε μεγαλωμένοι στη σκιά του ίδιου μουσικού δέντρου. Άλλωστε ξέρουμε ότι κλαδιά του ίδιου μουσικού δέντρου που στολίζει την Ανατολική Μεσόγειο, η Ελληνική και η Τούρκικη μουσική παρακαταθήκη, έχουν επιδράσει παράλληλα στην ψυχοσύνθεση των δύο λαών και έχουν προσφέρει κοινές δυνατότητες για έκφραση βιωμάτων και συναισθημάτων.

Ποιοι μουσικοί θα παίξετε στην συναυλία; 
Θα είμαστε ένα 13μελές  σχήμα Τούρκων και Ελλήνων μουσικών. Στη συναυλία θα παίξουμε κομμάτια δικά μου και δυο σπουδαίων μουσικών από την Τουρκία, του Yurdal Tokcan και του Göksel Baktağir, έργα των τριών μας. Πρόσφατα έκανα ένα δίσκο με τίτλο «Kıyı – Ακτές» και ο Yurdal έκανε την παραγωγή και τη μουσική διεύθυνση. Από την πρώτη μέρα θέλαμε να γίνει μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη. Μέσα από αυτή τη συνεργασία για αυτόν το δίσκο, διαπιστώσαμε ότι εμείς έχουμε την «ίδια καρδιά» όπως μου είπαν, και έτσι προέκυψε η ιδέα να παρουσιάσουμε μαζί ένα μέρος της δουλειάς μας.  Έτσι ξεκίνησε η ιδέα. Αυτοί εν τω μεταξύ έχουν αυτό το σχήμα με το οποίο παίζουν πραγματικά παντού, να φανταστείς ο Ερντογάν όταν πηγαίνει επίσκεψη σε προέδρους ξένων χωρών αυτούς παίρνει μαζί του, έτσι στη συναυλία έρχεται το δικό τους σχήμα. Μαζί μας θα είναι κι ένας Έλληνας, ένα παιδί που σπουδάζει και ζει εκεί, στην Τουρκία, ο Γιώργος Μαρινάκης ο οποίος επίσης παίζει στο cd. Και ήθελα πολύ να είναι μαζί μας και ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος στο κλαρίνο, πιστεύω ότι θα ταιριάξει πολύ.

Ποιοι είναι οι Yurdal Tokcan και Göksel Baktağir με τους οποίους συνεργάζεσαι  για τη βραδιά αυτή;
Είναι πολύ σημαντικοί μουσικοί,  έχουν στο ενεργητικό τους μεγάλο αριθμό ατομικών ρεσιτάλ και συμμετοχών σε συναυλίες σ’ όλο τον κόσμο καθώς και μεγάλη παρουσία στη δισκογραφία με μεγάλο αριθμό προσωπικών cd. Οι Yurdal Tokcan και Göksel Baktağir είναι εξαιρετικοί σολίστ και δημιουργοί, με ταλέντο άξιο να διαμορφώσει τα μουσικά πράγματα τόσο στη γειτονική χώρα όσο και γενικότερα στον κόσμο της μουσικής αυτού του είδους. Ο Göksel Baktağir, εχει κυκλοφορήσει καμιά εικοσαριά προσωπικά cd και θεωρείται ο καλύτερος σύγχρονος Τούρκος συνθέτης αυτήν τη στιγμή και πάρα πολύ μεγάλος μουσικός στο κανονάκι. Ανάλογα, ο Yurdal Tokcan, με δύο προσωπικά cd στο ενεργητικό του, θεωρείται μεγάλος δεξιοτέχνης και ερμηνευτής στο ούτι.

Στη συναυλία τι ακριβώς θα παρουσιάζετε;
Στο πρώτο μέρος θα παίξουν ο Yurdal και ο Baktağir δικά τους κομμάτια, στο δεύτερο μέρος οι Έλληνες θα παίξουμε τα δικά μου και στο τρίτο μέρος θα παίξουμε δικά τους και δικά μου  έργα όλοι μαζί.

Συνεργαζόμενοι οι τρεις σας πόσο αλληλεπιδρά ο ένας στη μουσική του άλλου;
Δεν ξέρω αν και πόσο εγώ επιδρώ στη δική τους μουσική αλλά αυτοί με τις τεράστιες εκφραστικές ικανότητες, τη δεξιοτεχνία και την πείρα τους επέδρασαν πολύ στη δική μου. Εγώ έγραψα τις μελωδίες αλλά αυτοί δώσανε το χρώμα, το ύφος και  τη ζωντάνια σ’ αυτές.

Ποιο χαρακτηρισμό θα έδινες στις μουσικές που παίζετε από κοινού;
Δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω. Είναι φυσικά βασισμένες στη μουσική της Ανατολής, γενικότερα έχουν όμως το προσωπικό στοιχείο του καθενός μας.

Η βάση σου είναι η παραδοσιακή μουσική. Νομίζεις ότι αξιοποιούμε όσο μπορούμε τη μουσική παράδοση στην Ελλάδα;
Όχι. Στα χέρια μας έχουμε μεγάλο πλούτο, αλλά αυτός δεν στηρίζεται ούτε από την πολιτεία ούτε από τα Ωδεία. Τα τελευταία χρόνια γίνονται μόνο κάποιες κινήσεις. Ας πούμε, και μόνο που δεν είναι αναγνωρισμένα από το κράτος και δεν δίνονται πτυχία από τα ωδεία για αυτήν τη μουσική είναι λόγος για πολλά παιδιά να μην ασχολούνται με αυτήν αλλά να στρέφονται σε όργανα που ξέρουν ότι θα πάρουν ένα πτυχίο, οι γονείς τους τούς σπρώχνουν προς τα εκεί -για τους γονείς ξέρεις, τα χαρτιά είναι σημαντικό πράγμα.

Στην Τουρκία τα πράγματα είναι αλλιώς;
Είναι αλλιώς. Υπάρχουν πολλά ωδεία στα οποία διδάσκεται αυτή η μουσική. Υπάρχει στα πανεπιστήμια εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είναι και ζωντανή παράδοση. Όχι ακριβώς όμως όπως σε εμάς εδώ, όπου αν πας σ’ έναν ποντιακό, ή ηπειρώτικο ή κρητικό γάμο υπάρχει αυτή η μουσική, η παραδοσιακή, ζει. Εκεί, έχω την εντύπωση, όσο γνωρίζω τουλάχιστον, ότι δεν είναι έτσι. Τουλάχιστο αυτοί οι μουσικοί που ξέρω, ξέρω ότι δεν διασκεδάζουν όπως εμείς. Είναι αυτό που λέμε λόγιοι μουσικοί. Επίσης επειδή παίζουν σε μια ορχήστρα κρατική, δεν επιτρέπεται να παίζουν σε μαγαζιά, στην πιάτσα.

Μουσικές που έχουν βαθιές ρίζες, πόσο σύγχρονες μπορούν να είναι;
Όπως οτιδήποτε που έχει βαθιές ρίζες είναι ζωντανό και παρόν έτσι είναι και η μουσική. Μπορεί ένα δέντρο να ζήσει, να βγάλει φύλλα χωρίς ρίζες; Δεν θα υπήρχε καινούρια μουσική αν δεν υπήρχε η παραδοσιακή.

Πόσο μπορεί η παραδοσιακή μουσική να ανανεώνεται;
Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλάμε για ανανέωση γιατί νομίζω πως δεν έχει ανάγκη από αυτήν. Αλλά η μουσική, καθώς είναι μέσο έκφρασης συναισθημάτων και  βιωμάτων του μουσικού, εκφράζει και την εποχή και τον τρόπο που ζει ο μουσικός που την παίζει ή την δημιουργεί.

Τι νόημα θα έλεγες ότι έχουν οι συνεργασίες στα κλαδιά του ίδιου δέντρου;
Ο Göksel, σε μια παρουσίαση στην τηλεόραση όπου παίξανε και ένα δικό μου κομμάτι, διηγήθηκε πριν το παίξουνε την εξής ιστορία: Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς ο οποίος είχε ένα σοφό άνθρωπο στο βασίλειό του. Μια μέρα τον κάλεσε και θέλησε να του χαρίσει ένα χρυσό ψαλίδι. Ο σοφός όμως του είπε πως δεν θέλει το χρυσό ψαλίδι και πως θα προτιμούσε μία απλή βελόνα γιατί με το ψαλίδι χωρίζουμε τα πράγματα ενώ με τη βελόνα τα ενώνουμε. Νομίζω πως αυτή η ιστορία τα λέει όλα. Οι συνεργασίες αυτές είναι βελόνες και όχι ψαλίδια.

Δισκογραφικά τι καινούριο ετοιμάζεις αυτό το διάστημα;
Το cd «Ακτές» μόλις τελείωσε και κυκλοφορεί σε λίγο. Ταυτόχρονα σχεδόν κάνω και μία δουλειά με τίτλο «Μία αγκαλιά νησιά, μία αγκαλιά τραγούδια» η οποία είναι ένα αφιέρωμα στα Δωδεκάνησα. Είναι 15 τραγούδια, ένα για κάθε νησί, σε στίχους της Τζένης Συρρή – Χαννάκη, μιας εξαιρετικής ποιήτριας, που έχω την τύχη να συνεργάζομαι, και μουσικής δικής μου. Επίσης, είναι στα σπάργανα και μία τρίτη δουλειά με τίτλο «Καράβι βιολετί» Στη συναυλία θα παίξουμε κομμάτια και από τις τρεις δουλειές.

info:
30 Οκτωβρίου
Ethno Jazz Festival
Κινηματοθέατρο Αριστοτέλειον, T: 2310 262051