Συνέντευξη του Αντώνη Κουτρουμπή

Με μιμική, ακροβασία, παιχνίδι με τα αντικείμενα και τις συνεχείς μεταμορφώσεις τους η ομάδα «Πλεύσις» που αποτελείται από καλλιτέχνες που προέρχονται από το θέατρο, τον χορό και το κουκλοθέατρο, συμμετέχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Κιλκίς. Οι  Αντώνης Κουτρουμπής, Όλγα Γερογιαννάκη, Θένια Κουτρουμπή, Γιώργος Βρόντος και Ελευθερία Λάρδα, Κωνσταντίνος Μιχαήλ, παρουσιάζουν τις «Αόρατες Πόλεις» τους. O Αντώνης Κουτρουμπής έδωσε συνέντευξη στην Αναστασία Γρηγοριάδου και το περιοδικό CITY.

Τι είναι η ομάδα θεάτρου «Πλεύσις»; Πότε και πώς δημιουργήθηκε;
Η Πλεύσις είναι μία ομάδα που ασχολείται με το σωματικό θέατρο. Από την σύστασή της το 1996 κινείται στο χώρο της μιμικής τέχνης – «θεάτρου σιωπής» αναπτύσσοντας μια ιδιότυπη σωματική γλώσσα η οποία προκύπτει μέσα από το συνδυασμό θεατρικών τεχνικών με στοιχεία σύγχρονου χορού. Δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη για συνεργασία και κοινή πορεία ανθρώπων με παράλληλες ως τότε διαδρομές στους χώρους του θεάτρου, του σύγχρονου χορού και του κουκλοθεάτρου.

Οι παραγωγές της ομάδας σας έχουν κάποια συνέχεια;
Οι παραστάσεις μας στηρίζονται στη σωματική εκφραστικότητα των ερμηνευτών, στον πολυμορφικό σκηνικό χώρο, που κατά περίσταση διαμορφώνεται και στο παιχνίδι με τα σκηνικά αντικείμενα. Είναι παραστάσεις οι οποίες δημιουργούνται μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και έχουν ως έμπνευσή τους συνήθως  λογοτεχνικά έργα. Κατά μία έννοια λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο τρόπος δουλειάς και η πηγή έμπνευσης δημιουργούν ένα κοινό παραστατικό ύφος, μία συνέχεια.

Οι παραστάσεις σας είναι φτιαγμένες για κλειστούς ή ανοικτούς χώρους;
Οι παραστάσεις μας χωρίζονται σε δύο μεγάλες ενότητες. Στις παραστάσεις για κλειστές θεατρικές αίθουσες και στα θεάματα ανοικτού χώρου.

Ποια είναι η παράσταση που θα παρουσιάσετε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας στο Κιλκίς;
Στο Φεστιβάλ θα παρουσιάσουμε, στο πλαίσιο θεαμάτων ανοικτού χώρου, την παράσταση «Αόρατες πόλεις», εμπνευσμένη απ’ το ομότιτλο βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο. Οι «Αόρατες πόλεις» αλλά και τα υπόλοιπα θεάματα ανοικτού χώρου που μέχρι τώρα έχουμε παρουσιάσει, δημιουργήθηκαν καταρχήν με άξονα την ανάγκη επικοινωνίας μας με το ευρύ κοινό και ιδιαίτερα με ανθρώπους που πιθανόν δεν θα πήγαιναν εύκολα σε ένα θέατρο για να δούν μία παράσταση. Κατά δεύτερο λόγο θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρχε η ανάγκη μιας κοινωνικής παρέμβασης στον αστικό χώρο. Η συγκεκριμένη παράσταση λοιπόν αποτελεί ένα σχόλιο πάνω στη σύγχρονη πόλη με στόχο την ανάδειξη της βαθιά ανθρώπινης πλευράς της.

Πώς δουλέψατε γι’ αυτήν, πώς διαπραγματευτήκατε το θέμα του Καλβίνο;
Μιλώντας για τον τρόπο δουλειάς, θα έλεγα ότι αρχικά οδηγός ήταν η πόλη που περιγράφει ο Καλβίνο η οποία στηρίζεται σε πολύ ψηλούς στύλους. Η ιδέα αυτή αποτέλεσε βασικό άξονα για το χώρο όπου θα λάμβανε χώρα η σκηνική δράση. Παράλληλα υπήρχαν στο κείμενο άκρως ενδιαφέρουσες εικόνες από πόλεις φανταστικές, που ήταν αφορμή για την σύλληψη των προσωπικών μας αόρατων πόλεων. Βασικό εργαλείο μας για την επεξεργασία των επιμέρους σκηνών ήταν ο αυτοσχεδιασμός από τους ερμηνευτές. Έτσι λοιπόν οι δικές μας αόρατες πόλεις απόκτησαν υπόσταση σε ένα σκηνικό χώρο που αποτελείται από μία ειδική κατασκευή στην οποία τοποθετούνται 6 πολύ μεγάλοι σε ύψος στύλοι, πάνω στους οποίους οι ερμηνευτές αναζητούν, ανακαλύπτουν, δημιουργούν στιγμιότυπα από τη ζωή φανταστικών πόλεων με επίκεντρο την παρουσία των ανθρώπων σ’ αυτές. Πόλεις σύγχρονες όπου οι στύλοι μεταμορφώνονται σε μικρά διαμερίσματα, πόλεις του νερού όπου το νερό κυλάει μέσω ειδικών κατασκευών,  καλύπτοντας βασικές ανάγκες με χιουμοριστική διάθεση, πόλεις μηχανικές όπου οι στύλοι συνδέονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα φουτουριστικό περιβάλλον, πόλεις που αναδύονται η μία μέσα από την άλλη.

Γιατί διαλέξατε αυτή η παράστασή σας να είναι θέαμα ανοικτού χώρου;
Η επιλογή ως θέαμα ανοικτού χώρου είχε να κάνει με το ότι νοηματικά κάλυπτε τα πιστεύω μας όσον αφορά την κοινωνική διάσταση που μπορεί να έχει ένα θέατρο δρόμου. Ως παράσταση συνδιαλέγεται με τον κοινωνικό ιστό της πόλης, έχει μια γραφή εύκολα κατανοητή από οποιαδήποτε ηλικία και εμπεριέχει στοιχεία όπως η ακροβατική δουλειά που μπορούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του τυχαίου περαστικού και να τον παρασύρουν  μέσα στην θεατρική διάσταση.

Από την εμπειρία σας το είδος θεάτρου με το οποίο ασχολείστε απευθύνεται σε θεατές διαφόρων ηλικιών; Το αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο;
Δεν θα μπορούσα να το πώ για όλα τα θεάματα. Απ’ τις δικές μας παραστάσεις κυρίως τα θεάματα ανοικτού χώρου αφορούν διάφορες ηλικίες από 6 – 80 χρονών. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι ότι επειδή δεν υπάρχει εκφερόμενο κείμενο και όλο το θέαμα ξεδιπλώνεται μέσα από την κίνηση, υπάρχει μία γρήγορη αντίληψη από τον θεατή του τι είναι αυτό που δηλώνεται από τον ερμηνευτή μέσα από την στάση του σώματος και την έκφραση. Όσο η αφήγηση προχωρά έχω παρατηρήσει ότι πολλές φορές ο θεατής δίνει έμφαση σε διαφορετικά στοιχεία της παράστασης σε βαθμό που να δημιουργείται μια δεύτερη παράλληλη ιστορία στο μυαλό του σε σχέση με το νοηματικό ιστό που έχουμε δημιουργήσει. Έρχεται η φαντασία του, αν θέλετε, να δώσει προέκταση ή και παραλλαγή σ’ αυτόν.

Ερχόμενοι στο Φεστιβάλ στο Κιλκίς, θα δείτε δουλειές από άλλες ομάδες και άλλους καλλιτέχνες, από Ελλάδα και εξωτερικό;
Δυστυχώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων θα μείνουμε μόνο δύο ημέρες και ελπίζω να προλάβουμε να δούμε έστω κάποιες παραστάσεις που θα πραγματοποιηθούν τότε.
Ασκείτε μια μάλλον απαιτητική τέχνη; Τι επιδιώκετε κάθε φορά και ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία;  Νομίζω ότι δεν υπάρχει τέχνη που να μην έχει μεγάλη απαίτηση. Άξονας της δουλειάς μας είναι η επικοινωνία με το κοινό, το μοίρασμα αυτού που βαθύτερα μας απασχολεί και μας οδηγεί στις συνθέσεις μας. Ίσως βαθύτερα να μην υπάρχει μεγάλη δυσκολία από την στιγμή που ζείς και σκέφτεσαι συνεχώς μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο.

info
Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Κιλκίς
29 Σεπτεμβρίου – 13 Οκτωβρίου
«Αόρατες Πόλεις» Σάββατο 10/10/2009, ώρες: 11.00 & 20.00
Συνεδριακό Κέντρο Δήμου Κιλκίς,  Γ. Καπέτα 17, Τ: 23431-52160, 52158