Συνέντευξη του κιθαρίστα των Do Make Say Think

Συνέντευξη του κιθαρίστα των Do Make Say Think

Το όνομά τους θα μπορούσε να αποτελεί τον ιδανικό οδηγό για να απολαύσει κανείς τη μουσική τους. Η μπάντα από τον Καναδά επισκέπτεται την Ελλάδα για τρεις εμφανίσεις (δύο στην Αθήνα, μία στη Θεσσαλονίκη) και ο κιθαρίστας τους Justin Small οδηγεί την Γκέλυ Μαδεμλή, από το περιοδικό CITY, από τώρα στα παρασκήνια.


Πότε πρωτογνωριστήκατε και πώς σχηματίσατε την μπάντα;
Πριν από 14 χρόνια. Το ξεκίνημα έγινε χάρη στη φιλία μας, την αγάπη μας για τη μουσική και… εμμμ, χάρη σε κάτι που είναι παράνομο για άλλες χώρες, πέρα από τον Καναδά.


Διάβασα μια ενδιαφέρουσα ιστορία για το πώς διαλέξατε το όνομά σας. Μπορείτε να μας την αφηγηθείτε;
Γνώρισα τον Τσάρλι σε μια δουλειά που αναλάβαμε, να γράψουμε ένα παιδικό έργο για μια θεατρική εταιρεία. Θα ανεβάζαμε αυτό το έργο σε σχολεία σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά του Τορόντο. Σε μία από τις σχολικές αίθουσες, στον κάθε ένα από τους τέσσερις τοίχους ήταν γραμμένη κι από μία λέξη του ονόματός μας. Στην αγγλική, αυτές θεωρούνται οι βασικές λέξεις για κάθε γλώσσας.


Παραφράζοντας κάπως το όνομά σας, θα έλεγε κανείς πως θυμίζει μια ατάκα του Γούντι Άλεν («Οι άνθρωποι άλλα κάνουν, άλλα λένε, άλλα νιώθουν, άλλα κάνουν»). Εσείς τι λέτε;
Μα και βέβαια, αλλά αυτή είναι και η χαρά του να είσαι ζωντανός. Επίσης, οι γυναίκες νιώθουν άλλα πράγματα απ’ τους άντρες, οι μαύροι άλλα πράγματα από τους λευκούς. Μας χωρίζουν οι ωκεανοί, αλλά μας ενώνουν οι λέξεις, η μουσική, η τέχνη.


Μόλις βγήκατε απ’ το στούντιο με ένα νέο άλμπουμ. Ακολουθείτε πιο παραδοσιακές, αυστηρές φόρμες. Πού οφείλεται αυτή η αλλαγή;
Δεν θα το έλεγα παραδοσιακές, περισσότερο συγκεντρωμένες, ας πούμε. Σπουδάζουμε και παίζουμε μουσική για τόσο πολύ καιρό, που τελικά έχουμε καταφέρει να γράψουμε τη δική μας γλώσσα. Με κάθε δίσκο, αυτή η γλώσσα επεκτείνεται. Ωστόσο, αυτός ο δίσκος έχει περισσότερα στοιχεία αυτοσχεδιασμού από τους «winter hymn» και το «… history in rust».


Όλοι οι τίτλοι των δίσκων σας είναι μακροσκελείς… Πού απευθύνεται το «You, You are History in Rust»;
Μα σε… εσένα!


Η χρήση φωνητικών οφείλεται κι αυτή σε μια απόπειρα εξέλιξης των συνθέσεων; Ή είναι και ένας τρόπος να γίνουν τα κομμάτια σας πιο εμπορικά;
Χα! Αυτό το τελευταίο δεν θα γίνει ποτέ! Τα κομμάτια μας είναι πολύ μεγάλα! Βλέπουμε τη φωνή ως ένα ακόμη όργανο και είμαστε χαρούμενοι να τη χρησιμοποιούμε όποτε φαίνεται να ταιριάζει στο κομμάτι.


Εντάξατε κλασικά όργανα στο βασικό σχήμα σας…
Πάντα μας άρεσαν τα πνευστά και έγχορδα όργανα. Δημιουργούν μια δυναμική και κάνουν τον ήχο πιο βαθύ. Για τα σημεία στα οποία είχαμε νωρίτερα παραμορφώσεις στην κιθάρα, τώρα έχουμε βιολί. Ο ήχος είναι ακόμα επικός, είναι απλώς πιο οργανικός.


Πολλοί από εσάς είστε αναμεμιγμένοι σε διάφορα projects, αυτό λαμβάνει ποτέ τις διαστάσεις υποχρέωσης;
 Όχι, σε καμιά μορφή τέχνης δεν πρέπει να το συμβαίνει αυτό. Πρέπει απλώς να έχεις την ΑΝΑΓΚΗ να το κάνεις αυτό, τότε μόνο ΟΦΕΙΛΕΙΣ να βρεις χρόνο γι’ αυτό. Εγώ, για παράδειγμα, παίζω με τη γυναίκα μου στους Lullabye Arkestra. Το αγαπώ αυτό. Έχω την ΑΝΑΓΚΗ να το κάνω.


Μπορεί κανείς να ζήσει στον Καναδά μόνο από τη μουσική; Εσύ έχεις καθημερινή εργασία;
Ίσως η δουλειά του μουσικού να μοιάζει με αυτή του αγρότη. Αν η χρονιά είναι καλή, μπορείς να βγάλεις λεφτά και η σοδειά (οι συναυλίες) είναι μεγάλη. Άλλες χρονιές τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Ειδικά αν έχεις περισσότερα στόματα να ταίσεις. Συνεπώς, εγώ έχω κι άλλη δουλειά. Αλλά είναι καλή. Δουλεύω εδώ: www.sonicboommusic.com


Πολλές μπάντες με παρόμοιο ύφος έχουν ως βάση τον Καναδά. Πώς το εξηγείτε αυτό;
 Ίσως να φταίει το τοπίο, οι μεγάλοι χειμώνες που περνάμε μέσα στα σπίτια. Όλοι εδώ αγαπούν τον θόρυβο. Τους καλούς φίλους. Το αλκοόλ.


Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όλοι έπαιζαν «post-rock». Δέκα χρόνια μετά, πώς σας φαίνεται αυτός ο όρος;
Παλιά τον σιχαινόμουν, τώρα δεν με νοιάζει. Αν κάποια λέξη κάνει κάποιον να θέλει να ακούσει τη μουσική μας, τότε δεν με νοιάζει ποια θα είναι αυτή. Μπορείς να την ονομάσεις ακόμα και «post-post-post-merde» (σ.σ. γαλλική μετάφραση του «σκατά»). Το μόνο που ελπίζω είναι να αποτελούμε μια εξαίρεση σε σχέση με τις τυπικές post-rock bands που έχετε συνηθίσει να ακούτε.


info:
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου
Principal Club Theater, Τ: 2310 428088
Τιμές εισιτηρίων:  20€ (προπώληση)

Ακολουθήστε το cityportal.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις Διαβάστε για Συναυλίες, Σινεμά, Θέατρο, βιβλία, τέχνες, εκδρομές στην ατζέντα (ημερολόγιο) αλλά και όλα τα Τελευταία νέα από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον Κόσμο, σήμερα, τώρα που συμβαίνουν.

 

Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε