Τζακ Νίκολσον: Ένας... διαβολικά χαρισματικός ηθοποιός

Στις 22 Απριλίου του 1937 γεννιέται ο Τζακ Νίκολσον (Jack Joseph Nicholson). Είναι ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της γενιάς του, βραβευμένος με 3 Όσκαρ από τις 12 φορές που προτάθηκε και 7 Χρυσές Σφαίρες.

Με μια συναρπαστική ζωή που μοιάζει με χολυγουντιανή ταινία, ο Τζακ Νίκολσον μετατράπηκε σε αρχέτυπο του σταρ διεθνούς βεληνεκούς, ζώντας πάντα με τους δικούς του κανόνες. Αντισυμβατικός, ανατρεπτικός και χαρισματικός…

Ο Τζακ Νίκολσον γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ της Νέας Υόρκης ως παράνομος καρπός της σχέσης μιας 17χρονης στριπτιζέζ και του παντρεμένου εραστή της. Τον βιολογικό του πατέρα δεν τον γνώρισε ποτέ και μεγάλωσε με τους παππούδες του, έναν διακοσμητή βιτρίνας και μια κομμώτριας, με την ανήλικη μητέρα του να παίζει για χρόνια τον ρόλο της μεγάλης αδερφής!

Μέχρι να μάθει βέβαια όλη την αλήθεια το 1974, έπειτα μάλιστα από δημοσιογραφική έρευνα, τόσο η μητέρα όσο και η γιαγιά του ήταν νεκρές (η μητέρα του πέθανε το 1963). Αν και πλέον ήταν ολόκληρος άντρας και, όπως δήλωσε, το παρελθόν δεν είχε και τόσο σημασία.

Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, όπου είχε διακριθεί για τις υποκριτικές του επιδόσεις σε σχολικές παραστάσεις, εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου ζούσε η μεγαλύτερη αδελφή του. Εκεί βρήκε δουλειά στο τμήμα των κινουμένων σχεδίων της MGM, η επιδίωξή του όμως ήταν να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού.

Το διαβολικό χαμόγελό του και η αργή αποσπασματική ομιλία του παραμένουν αναλλοίωτα με το πέρασμα του χρόνου

Τζακ Νίκολσον: Τα πρώτα βήματα

Ο Τζακ Νίκολσον έκανε την παρθενική του εμφάνιση στο χαμηλού προϋπολογισμού γκαγκστερικό φιλμ «Cry Baby Killer» το 1958 και καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 εμφανίστηκε σε πλήθος low budget ταινιών τρόμου και θρίλερ, κάνοντας ωστόσο ένα πρώτο μικρό ονοματάκι. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες του στη μαύρη κωμωδία «Little Shop of Horrors» (1960), αλλά και στα «The Terror» (1963), «Back Door to Hell» (1964), «Ride in the Whirlwind» (1965) και «The Shooting» (1966).

«Ξένοιαστος Καβαλάρης»

Το 1969 είναι η χρονιά που αναγνωρίστηκε το ταλέντο του Τζακ Νίκολσον και έγινε παγκοσμίως γνωστός, ερμηνεύοντας τον αλκοολικό δικηγόρο στην εμβληματική ταινία δρόμου του Ντένις Χόπερ «Ξένοιαστος Καβαλάρης» («Easy Rider»). Η υποκριτική του δεινότητα χαιρετίστηκε από την κριτική και τού χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ στην κατηγορία του β’ ανδρικού ρόλου.

Την επόμενη χρονιά, με την πρωτόγνωρη και αναπάντεχη επιτυχία που χάρισε ο «Ξένοιαστος Καβαλάρης» στο καστ του, ο Νίκολσον στέφεται πρωταγωνιστής στο «Πέντε εύκολα κομμάτια» («Five Easy Pieces»), άλλη μια απροσδόκητη εμπορική επιτυχία που του έφερε άλλη μια υποψηφιότητα για χρυσό αγαλματίδιο, τώρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο!

Αν και θα ήταν η επόμενη αξέχαστη ερμηνεία του στη μαύρη κωμωδία «Το τελευταίο απόσπασμα» («The Last Detail») (1973) που θα τον απογείωνε κινηματογραφικά, φέρνοντάς του νωρίς νωρίς την τρίτη υποψηφιότητά του για Όσκαρ!

Το πρώτο Όσκαρ και η εκτόξευση του Τζακ Νίκολσον στη δόξα

Στην επόμενη ταινία του έμελλε να χαρίσει στο κινηματογραφόφιλο κοινό μια από τις καλύτερες ερμηνείες του, καθώς στο αριστουργηματικό νέο-νουάρ του Ρομάν Πολάνσκι «Chinatown» (1974) όλα πήγαν κατ’ ευχήν! Ο ρόλος θα του φέρει την τέταρτη υποψηφιότητα για Όσκαρ, αν και πάλι θα έφευγε από την απονομή με τα χέρια αδειανά.

Το πρώτο Όσκαρ της καριέρας του ήρθε το 1976 για την συγκλονιστική ερμηνεία του στην ταινία του Μίλος Φόρμαν «Στη φωλιά του κούκου» («One Flew Over the Cuckoo’s Nest, 1975) , στην οποία υποδυόταν έναν τρόφιμο ψυχιατρείου.

Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι «Επάγγελμα Ρεπόρτερ» («The Passenger») και στην ροκ όπερα των Who, «Tommy», που σκηνοθέτησε ο Κεν Ράσελ.

To 1976, ξεχώρισε για τις ερμηνείες του στο γουέστερν του Άρθουρ Πέν «Οι φυγάδες του Μιζούρι» («The Missouri Breaks») και το δράμα του Ηλία Καζάν «Ο τελευταίος μεγιστάνας» («The Last Tycoon»).

«Λάμψη», σπουδαίες ερμηνείες και διακρίσεις

Η δεκαετία του 80 ήταν πλούσια σε σημαντικούς ρόλους και διακρίσεις για τον σπουδαίο αμερικανό ηθοποιό.

Ξεκίνησε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο και την αξέχαστη ερμηνεία του στην ταινία τρόμου του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Η Λάμψη» («The Shining»), που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ και συνεχίστηκε με τις ταινίες «Οι Κόκκινοι»(«The Reds», 1981) του Γουόρεν Μπίτι, «Η τιμή των Πρίτσι» («Prizzi’s Honor», 1985) του Τζον Χιούστον και «Δυο ξένοι στην ίδια πόλη» («Ironweed», 1987) του Χέκτορ Μπαμπένκο, στις οποίες ήταν υποψήφιος για Όσκαρ.

Ενδιάμεσα είχε ξανασυνεργαστεί με τον Μπομπ Ράφελσον στην ταινία «Ο ταχυδρόμος χτυπάει δυο φορές» («The Postman Always Rings Twice», 1981) και είχε κερδίσει το δεύτερο Όσκαρ του για την ερμηνεία του αλκοολικού αστροναύτη στην ταινία του «Σχέσεις Στοργής» («Terms of Endearment») του Τζέιμς Μπρουκς. Η δεκαετία έκλεισε για τον Τζακ Νίκολσον με τις ταινίες «Οι Μάγισσες του Ίστγουκ» («The Witches of Eastwick», 1987) του Τζορτζ Μίλερ και «Μπάτμαν» (1989) του Τιμ Μπάρτον, στον ρόλο του κακού Τζόκερ.

«Καλύτερα δε Γίνεται»

Στην δεκαετία του 90, υποδύθηκε τον αμφιλεγόμενο συνδικαλιστή Τζίμι Χόφα στην ομώνυμη ταινία του Ντάνι Ντεβίτο και τον αυστηρό συνταγματάρχη στο δικαστικό δράμα του Ρομπ Ράινερ «Ζήτημα Τιμής» («Α Few Good Men», 1992, που του χάρισε την δέκατη υποψηφιότητά του για Όσκαρ. Το 1998, κέρδισε το τρίτο Όσκαρ της καριέρας του για τον ρόλο του μισάνθρωπου συγγραφέα στην κομεντί του Τζέιμς Μπρουκς «Καλύτερα δε Γίνεται» («As Good as it Gets»).

Στην νέα χιλιετία ο Τζακ Νίκολσον συνέχισε να ερμηνεύει κωμικούς και δραματικούς ρόλους, με σημαντικότερη στιγμή τον ρόλο του χήρου πατέρα που προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την κόρη του στην ταινία του Αλεξάντερ Πέιν «Σχετικά με τον Σμιντ» («About Schmidt»), που τού χάρισε την 12η υποψηφιότητα για τα Όσκαρ, το απόλυτο ρεκόρ για ηθοποιό.

Το 2001 θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Σων Πεν «Η υπόσχεση», («The Pledge») στο ρόλο ενός απόμαχου της ζωής, ίσως η πιο συγκινητική ερμηνεία της καριέρας του.

Ο ίδιος σκηνοθέτησε τις ταινίες «Drive, Ηe said«(1971), «Το Σταυροδρόμι του Νότου» («Goin’ South», 1978) και «Οι δύο Τζέικ» («The Two Jakes», (1990).

Ο μεγάλος έρωτας του Τζακ Νίκολσον

Στην πολυκύμαντη προσωπική του ζωή, ο Τζακ Νίκολσον παντρεύτηκε μια φορά την ηθοποιό Σάντρα Νάιτ (1962-1968), με την οποία απέκτησε μία κόρη. Από τις διάφορες σχέσεις του απέκτησε άλλα τέσσερα παιδιά, με τις συναδέλφους του Σούζαν Άνσπαχ, Ρεμπέκα Μπρουσάρ και το μοντέλο Γουίνι Χόλμαν.

Ο μεγάλος του έρωτας ήταν με την ηθοποιό Αντζέλικα Χιούστον (κόρη του σπουδαίου σκηνοθέτη Τζον Χιούστον), μια σχέση που κράτησε 17 ολόκληρα χρόνια (1973-1990) με τα πάνω και τα κάτω της.

Εμβληματικός και μυστηριώδης

Ο Τζακ Νίκολσον είναι αναμφίβολα ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, καθώς οι εμβληματικοί ρόλοι του δύσκολα βρίσκουν κινηματογραφικό ταίρι, ο Νίκολσον ξεχωρίζει τόσο για την τεράστια υποκριτική του γκάμα όσο και για την πειστικότητα που χαρίζει σε κάθε ερμηνεία του.

Ταυτοχρόνως, παραμένει πάντοτε μυστηριώδης ως προσωπικότητα, κάτι που του δίνει το κάτι παραπάνω στο υποκριτικό του προφίλ, αλλά και τον τρόπο που τον υποδέχεται το κοινό. «Δεν είμαι κανένας από αυτούς και όλοι αυτοί μαζί», δηλώνει ο ίδιος για τους ρόλους που έχει σφραγίσει: «Υπάρχει, υποθέτω, λίγο από μένα σε κάθε ρόλο που ερμηνεύω. Ως ηθοποιός δεν μπορείς να μην παρεμβάλεις την προσωπικότητά σου στον ρόλο, ειδικά αν αγαπάς την υποκριτική».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Στιβ ΜακΚουίν: Ο ψύχραιμος αντιήρωας του σινεμά